odnieść

odnieść
dk XI, \odnieśćniosę, \odnieśćniesiesz, \odnieśćnieś, \odnieśćniósł, \odnieśćniosła, \odnieśćnieśli, \odnieśćniesiony, \odnieśćniósłszy - odnosić ndk VIa, \odnieśćnoszę, \odnieśćsisz, \odnieśćnoś, \odnieśćsił, \odnieśćnoszony
1. «dostarczyć coś w celu oddania; zwrócić; dostarczyć coś na miejsce, z którego się zabrało, dostarczyć coś albo kogoś w określone miejsce; zanieść gdzieś»

Odnieść list, paczkę.

Odnieść książkę do biblioteki.

Odnieść śpiące dziecko matce.

∆ Odnieść (sumę, kwotę) na konto, na koszty itp. czegoś «zapisać, zaliczyć (sumę, kwotę) na dane konto, na dane koszty itp.»
2. «osiągnąć, uzyskać coś w rezultacie własnych działań, wysiłków»

Odnieść korzyść, sukces, tryumf.

Drużyna piłkarska odniosła zasłużone zwycięstwo.

◊ Coś odnosi skutek «coś daje pożądany wynik, doprowadza do zamierzonego celu, skutkuje»
3. «doświadczyć, doznać czegoś (często o obrażeniach, uszkodzeniach itp.)»

Odnieść wrażenie.

Odnieść rany, obrażenia.

4. «zastosować do kogoś, czegoś, przypisać komuś, czemuś, powiązać z czymś»

Odnieść wydarzenie do osoby.

Odnieść fakty do epoki.

5. rzad. «niosąc oddalić coś (kogoś) od czegoś, odsunąć, zabrać skądś»

Wiatr odniósł łódkę daleko od brzegu.

odnieść się - odnosić się «zachować się w stosunku do kogoś, potraktować kogoś albo coś w pewien sposób; przyjąć określoną postawę wobec kogoś lub czegoś, ustosunkować się do czegoś»

Odnosić się do kogoś przyjaźnie, sympatycznie, życzliwie.

Odnieść się do czegoś z pogardą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • odnieść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odnosić. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odnieść się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odnosić się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odnosić – odnieść piorunujący skutek — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo kogoś zaskoczyć, zdziwić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego słowa odniosły piorunujący skutek. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odnosić — → odnieść …   Słownik języka polskiego

  • odnosić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, odnosićnoszę, odnosićsi, odnosićnoś, odnosićnoszony {{/stl 8}}– odnieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, odnosićniosę, odnosićniesie, odnosićnieś, odnosićniósł, odnosićniosła, odnosićnieśli, odnosićniesiony {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poodnosić — dk VIa, poodnosićnoszę, poodnosićsisz, poodnosićnoś, poodnosićsił, poodnosićnoszony 1. «odnieść, zanieść wiele czegoś kolejno, jedno po drugim» Poodnosić paczki na pocztę. 2. «o wielu osobach: odnieść, osiągnąć coś; osiągnąć, uzyskać wiele… …   Słownik języka polskiego

  • odnosić się — I – odnieść się {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać swój stosunek do kogoś, czegoś; traktować jakoś kogoś, coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odnieść się do czegoś z uwagą, szacunkiem. Odnosił się do matki z lekceważeniem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • figa — 1. pot. Figa z makiem (z pasternakiem) «wyrażenie, którego używa się, aby dać komuś do zrozumienia, że się czegoś nie zrobi, nie da, że się coś nie stanie»: Ale ja nie myślę kiwać palcem, rozumiesz pan (...) Niby z jakiej takiej parady? Jak byłem …   Słownik frazeologiczny

  • furora — Robić, zrobić furorę «zdobywać, zdobyć niebywałe powodzenie, odnosić, odnieść sukces, wprawiać, wprawić otoczenie w podziw, w zachwyt»: Spektakl zrobił furorę na Broadwayu (...). TSt 3/2000 …   Słownik frazeologiczny

  • język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”