odpalić

dk VIa, \odpalićlę, \odpalićlisz, \odpalićpal, \odpalićlił, \odpalićlony - odpalać ndk I, \odpalićam, \odpalićasz, \odpalićają, \odpalićaj, \odpalićał, \odpalićany

1. «zapalić coś (zwykle papierosa) przez przytknięcie, przyłożenie do ognia; przypalić»

Odpalić papierosa.

Daj odpalić.

2. «spowodować zapalenie ładunku materiału wybuchowego w naboju, w minie itp.; spowodować strzał, strzelić, wystrzelić, wypalić»

Odpalić torpedę.

Zmierzył się i odpalił do dzika.

3. «spowodować zapalenie materiału pędnego w silniku pocisku rakietowego»

Odpalić rakietę.

4. «o silniku pocisku rakietowego: zacząć funkcjonować, zostać uruchomionym»

5. pot. «odpowiedzieć ostro, stanowczo, zdecydowanie; odciąć się»

Odpalić komuś ostrym słowem.

Z miejsca mu odpalił.

6. posp. «dać coś komuś, podzielić się z kimś czymś; odstąpić»

Odpalił mu sto złotych.