odpaść

odpaść
I
dk Vc, \odpaśćpadnę, \odpaśćpadniesz, \odpaśćpadnij, \odpaśćpadł, \odpaśćpadłszy - odpadać ndk I, \odpaśćam, \odpaśćasz, \odpaśćają, \odpaśćaj, \odpaśćał
1. «oddzielić się, oderwać się od miejsca przyczepienia, umocowania; odlecieć, spaść z czegoś»

Tynk odpadł od ściany (ze ściany).

Obcas odpada od buta.

Przylepiony napis wciąż odpadał.

Gonty odpadły z dachu.

Ciało odpada od kości.

∆ żegl. Odpadać (od wiatru) «zmieniać kurs statku żaglowego przy stałym kierunku wiatru w ten sposób, aby kąt między kierunkiem wiatru i linią symetrii statku zwiększał się»
◊ Ręce komuś odpadają «ktoś jest przepracowany, ma bardzo zmęczone ręce»
2. zwykle dk «zostać oddzielonym, odłączonym od czegoś (zwykle o terytoriach)»

Po przegranej wojnie odpadły od jakiegoś kraju pewne obszary.

przen.

Odpadły komuś obowiązki robienia zakupów.

3. zwykle dk «wycofać się, zrezygnować z jakiegoś przedsięwzięcia wskutek braku chęci lub siły, zostać w tyle; być zmuszonym do wycofania się, zostać usuniętym skądś»

Odpaść w przedbiegach, w eliminacjach.

Odpaść z rozgrywek finałowych.

Odpaść przy egzaminie, przy wyborach.

◊ pot. Ktoś, coś odpada «ktoś, coś przestaje wchodzić w rachubę»
II
dk XI, \odpaśćpasę, pasiesz, \odpaśćpaś, \odpaśćpasł, \odpaśćpaśli, \odpaśćpasiony, \odpaśćpasłszy - odpasać ndk I, \odpaśćam, \odpaśćasz, \odpaśćają, \odpaśćaj, \odpaśćał, \odpaśćany
1. «karmiąc zwierzę paszą, doprowadzić je do pożądanej tuszy; utuczyć, odkarmić»

Odpaść prosiaka, zabiedzone bydło.

Odpasione konie.

2. posp. «obficie żywiąc kogoś, przywrócić dawną tuszę, dawny dobry wygląd; odżywić»

Odpasła syna po ciężkiej chorobie.

odpaść się - odpasać się «zostać odpasionym (o zwierzętach, posp. o ludziach)»

Bydło odpasło się na treściwej paszy.

Odpasł się na dobrym, wiejskim wikcie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • odpaść — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}odpadać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}odpaść II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}odpasać II {{/stl 33}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odpaść — w przedbiegach «wycofać się lub zostać usuniętym od razu na początku jakiegoś przedsięwzięcia, nie podołać czemuś już na początku, zostać pozbawionym możliwości udziału w czymś»: Połowa twoich kolegów odpada już w przedbiegach, bo z powodu mniej… …   Słownik frazeologiczny

  • odpaść się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odpasać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odpasać się – odpaść się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nabierać pożądanej, dużej wagi, tuszy wskutek odpowiedniego karmienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kury się ładnie odpasają na mieszance. Prosięta szybko się odpasły.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przedbieg — Odpaść w przedbiegach zob. odpaść …   Słownik frazeologiczny

  • odpadać — Odpaść w przedbiegach «wycofać się lub zostać usuniętym od razu na początku jakiegoś przedsięwzięcia, nie podołać czemuś już na początku, zostać pozbawionym możliwości udziału w czymś»: Połowa twoich kolegów odpada już w przedbiegach, bo z powodu …   Słownik frazeologiczny

  • poodlatywać — dk VIIIa, poodlatywaćtuje, poodlatywaćtuj, poodlatywaćywał 1. «odlecieć w większej liczbie, odlecieć kolejno, jeden po drugim» Ptaki poodlatywały do ciepłych krajów. 2. «odpaść, oderwać się od czegoś w większej liczbie; odpaść w wielu miejscach»… …   Słownik języka polskiego

  • poodpadać — dk I, poodpadaćda, poodpadaćają, poodpadaćaj, poodpadaćał, poodpadaćany 1. «odpaść, oderwać się w większej liczbie lub w wielu miejscach» Tynk poodpadał płatami ze ścian. 2. «o wielu osobach: odpaść, zostać w tyle, wycofać się, zostać… …   Słownik języka polskiego

  • poodpadać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poodpadaća, poodpadaćają, poodpadaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odpaść w dużej ilości, w kilku miejscach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kafelki poodpadały od ściany. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oberwać — dk IX, oberwaćrwę, oberwaćrwiesz, oberwaćrwij, oberwaćrwał, oberwaćrwany obrywać ndk I, oberwaćam, oberwaćasz, oberwaćają, oberwaćaj, oberwaćał, oberwaćany 1. «szarpiąc obedrzeć, urwać coś, odłączyć coś od czegoś» Oberwać falbankę od sukienki,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”