odsłonić

dk VIa, \odsłonićnię, \odsłonićnisz, \odsłonićsłoń, \odsłonićnił, \odsłonićnięty - odsłaniać ndk I, \odsłonićam, \odsłonićasz, \odsłonićają, \odsłonićaj, \odsłonićał, \odsłonićany

1. «uczynić widocznym; odkryć, obnażyć, pokazać»

Odsłonić zęby w uśmiechu.

Odsłonić piersi, ramiona, szyję.

∆ Odsłonić głowę «zdjąć nakrycie głowy»

∆ Odsłonięta altana, odsłonięte miejsce «altana, miejsce nie zacienione»

◊ Odsłonić pomnik, tablicę pamiątkową «uroczyście zdjąć zasłonę z nowego, ustawionego na przeznaczonym miejscu pomnika, tablicy itp.»

◊ Odsłonić karty «ujawnić swe plany, działanie; postawić sprawę jasno, szczerze»

przen. «dać poznać coś; ukazać, ujawnić, objawić, wyznać»

Odsłonić prawdę, tajemnicę.

2. «usunąć to, co zasłania»

Odsłonić firanki, zasłonę.

◊ Odsłonić przyłbicę «dać się poznać, ujawnić się»

3. «pozbawić osłony, ochrony zbrojnej»

Lewe skrzydło armii zostało odsłonięte.

odsłonić się - odsłaniać się

1. strona zwrotna czas. odsłonić - odsłaniać w zn. 1

W momencie, gdy się odsłonił, spadł na niego cios.

przen.

Odsłonił się takim, jakim jest w istocie.

2. «dać się widzieć, stać się widocznym»

Studnia wyschła - odsłoniło się dno.