ogłupieć

ogłupieć
dk III, \ogłupiećeję, \ogłupiećejesz, \ogłupiećej, \ogłupiećpiał, \ogłupiećeli, \ogłupiećpiały, \ogłupiećpiali
«stracić orientację, rozsądek, zdolność rozumowania, myślenia, przytomność umysłu; osłupieć, zgłupieć»

Ogłupiały ze strachu, ze szczęścia, ze zmęczenia.

Ogłupieć ze szczętem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • ogłupieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}głupieć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ocipieć — dk III, ocipiećeję, ocipiećejesz, ocipiećej, ocipiećpiał, ocipiećeli, ocipiećpiały, ocipiećpiali posp. «zwariować, ogłupieć» Ocipieję przez ten twój bałagan. Bez roboty ocipiałby natychmiast …   Słownik języka polskiego

  • ogłupienie — n I 1. rzecz. od ogłupieć. 2. «utrata rozsądku, zdolności rozumowania, myślenia, utrata przytomności umysłu; zgłupienie, osłupienie» Całkowite, zupełne ogłupienie. Stan, stopień ogłupienia …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”