okryć

okryć
dk Xa, okryję, okryjesz, okryj, okrył, okryty - okrywać ndk I, \okryćam, \okryćasz, \okryćają, \okryćaj, \okryćał, \okryćany
1. «nakryć z wierzchu albo ze wszystkich stron; osłonić, otulić»

Okryć kogoś szalem, chustką, płaszczem.

Okrywano róże słomą.

◊ Coś okryło kogoś, coś żałobą «coś spowodowało czyjąś żałobę, pogrążyło kogoś, coś w smutku, żalu»
◊ Okryć kogoś hańbą, wstydem, niesławą, śmiesznością «ściągnąć hańbę, wstyd, niesławę na kogoś; narazić na śmieszność; zniesławić, zhańbić, ośmieszyć»
◊ Okryć sławą, blaskiem itp. «dodać komuś, czemuś blasku, sławy; wsławić»
◊ Okrywać kogoś, coś pocałunkami «całować kogoś, coś wiele razy»
przen.

Mrok okrywał ziemię.

Mgła okrywała pola.

2. «pokryć, powlec; obsypać kogoś, coś»

Drzewa okrył szron.

Pot okrywał jego czoło.

Gałęzie okryte kwiatami.

Śnieg okrył pola.

okryć się - okrywać się
1. strona zwrotna czas. okryć - okrywać

Okryć się ciepło na noc.

Okrywać się kołdrą.

◊ Okryć się żałobą «pogrążyć się w żałobie, smutku, żalu»
◊ Okryć się hańbą, wstydem, niesławą, śmiesznością itp. «ściągnąć na siebie hańbę, wstyd, niesławę itp.; narazić się na śmieszność»
◊ Okryć się sławą, blaskiem «wsławić się»
2. «zostać okrytym na całej powierzchni, zostać obsypanym; powlec się»

Czoło okryło się potem.

Niebo okrywało się chmurami.

Brzozy okryły się listkami.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • okryć hańbą — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} dokonać czynu uważanego za niegodny i narazić siebie lub innych na pogardę, wstyd, niesławę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okryć hańbą swych bliskich, drużynę, miasto, ojczyznę, herb. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okryć się sławą — {{/stl 13}}{{stl 7}} dokonać bohaterskich czynów; zasłużyć na podziw : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nasze wojska okryły się sławą podczas ostatniej wojny. Rycerz powrócił do zamku okryty sławą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okryć się żałobą — {{/stl 13}}{{stl 7}} zasmucić się, pogrążyć się w żalu, opłakiwać kogoś lub coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po czyjejś śmierci cały kraj okrył się żałobą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okrywać się – okryć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okrywać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}żołnierz okrył się płaszczem. Dziewczyna okryła się szalem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • okrywać — → okryć …   Słownik języka polskiego

  • okrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, okrywaćam, okrywaća, okrywaćają, okrywaćany {{/stl 8}}– okryć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, okryję, okryje, okryty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nakrywać, przykrywać coś ze… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kir — m IV, D. u, Ms. kirze; lm M. y «czarny materiał symbolizujący żałobę; strój żałobny» Żałobne kiry. Okryć trumnę, zwłoki kirem. Okna przysłonięte kirem. ◊ książk. Okryć się kirem «przywdziać żałobę; pogrążyć się w żałobie, w żalu» ‹z niem.› …   Słownik języka polskiego

  • pookrywać — dk I, pookrywaćam, pookrywaćasz, pookrywaćają, pookrywaćaj, pookrywaćał, pookrywaćany «okryć wiele osób lub wiele czegoś, okryć coś w wielu miejscach» Pookrywać śpiące dzieci. Pookrywać meble pokrowcami. pookrywać się strona zwrotna od pookrywać …   Słownik języka polskiego

  • chustka — ż III, CMs. chustkatce; lm D. chustkatek «kwadratowy kawałek tkaniny stanowiący część ubrania lub służący do ozdoby, do użytku osobistego itp.» Wełniana chustka. Chustka na głowę, na szyję. Chustki do nosa. Wiązać, zawiązać chustkę. Okryć się… …   Słownik języka polskiego

  • derka — ż III, CMs. derkarce; lm D. derkarek «gruby, kosmaty koc używany jako okrycie na konie; okrycie na nogi, zwłaszcza w podróży; dera» Okryć konia derką. ‹ukr. z tur.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”