ominąć

dk Vb, \ominąćnę, \ominąćniesz, omiń, \ominąćnął, \ominąćnęła, \ominąćnęli, \ominąćnięty, \ominąćnąwszy - omijać ndk I, \ominąćam, \ominąćasz, \ominąćają, \ominąćaj, \ominąćał, \ominąćany

1. «okrążając minąć coś, przejść, przejechać obok czegoś nie zatrzymując się, nie wstępując, zostawić kogoś, coś na uboczu, wyminąć»

Iść na przełaj omijając doły i wykroty.

Jadąc omijać wsie i miasteczka.

Omijać kogoś z daleka.

◊ Omijać trudności, niebezpieczeństwa, przeszkody itp. «unikać trudności, niebezpieczeństw itp.»

◊ Omijać zakazy, zarządzenia itp. «nie stosować się do zakazów, zarządzeń, ignorować je, lekceważyć»

2. «nie stać się czyimś udziałem, nie dotknąć, nie trafić kogo, nie dosięgnąć kogo»

Omija kogoś kara, nagroda, nieszczęście, katastrofa.

Omijały go kule.

Ominął kogoś awans, zysk.

3. «nie uwzględnić kogoś lub czegoś, nie wziąć pod uwagę kogoś, czegoś, pominąć kogoś lub coś»

Omijać w rozmowie przykre wspomnienia.

Ominąć kogoś przy awansie.

4. «pozwolić czemuś przeminąć, upłynąć, nie uczestnicząc w czymś; opuścić coś, nie wykorzystać czegoś (zwykle z przeczeniem)»

Nie omijać żadnej okazji.

5. → omijać