opanować

opanować
dk IV, \opanowaćnuję, \opanowaćnujesz, \opanowaćnuj, \opanowaćował, \opanowaćowany - opanowywać ndk VIIIa, \opanowaćowuję, \opanowaćowujesz, \opanowaćowuj, \opanowaćywał, \opanowaćywany
1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć»

Opanować miasto, kraj.

2. «poradzić sobie z kimś, czymś, podporządkować sobie kogoś, coś; pohamować, powściągnąć, stłumić coś, zapanować nad czymś»

Opanować siły przyrody.

Opanować pożar.

Opanować sytuację.

Nie móc opanować gniewu, niepokoju, radości.

3. «o stanach fizycznych lub psychicznych: ogarnąć, owładnąć, przeniknąć»

Opanował kogoś strach, gniew, smutek.

Opanowały kogoś senność i rozleniwienie.

Opanowuje kogoś nuda, niepokój, rozdrażnienie, żal.

Opanowała ich gorączka przygotowań.

4. «osiągnąć w czymś sprawność, poznać coś gruntownie, wyuczyć się czegoś»

Opanować technikę fortepianu.

Opanować nową metodę produkcji.

Opanować obcy język.

opanować się - opanowywać się «pohamować swoje wzburzenie, wzruszenie; zapanować nad sobą, uspokoić się»

Opanować się całym wysiłkiem woli.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • opanować (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. opanowywać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • opanowywać się – opanować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} powściągać swoje wzburzenie; zaczynać panować nad sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z trudem się opanował. Płakała i nie mogła się opanować. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • opanowywać — → opanować …   Słownik języka polskiego

  • opanowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, opanowywaćowuję, opanowywaćowuje, opanowywaćany {{/stl 8}}– opanować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, opanowywaćnuję, opanowywaćnuje, opanowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przezwyciężyć — dk VIb, przezwyciężyćżę, przezwyciężyćżysz, przezwyciężyćcięż, przezwyciężyćżył, przezwyciężyćżony przezwyciężać ndk I, przezwyciężyćam, przezwyciężyćasz, przezwyciężyćają, przezwyciężyćaj, przezwyciężyćał, przezwyciężyćany «pokonać, zwalczyć,… …   Słownik języka polskiego

  • nieopanowanie — I n I, blm 1. rzecz. od nie opanować Nieopanowanie pamięciowe roli. 2. «brak panowania nad sobą» Cechowało go nieopanowanie i gwałtowność. Moment nieopanowania może doprowadzić do katastrofy. nieopanowanie się rzecz. od nie opanować się. II… …   Słownik języka polskiego

  • opanowanie — n I 1. rzecz. od opanować. 2. «panowanie nad sobą, spokój» Dzięki jego opanowaniu nie doszło do konfliktu. opanowanie się rzecz. od opanować się …   Słownik języka polskiego

  • otamować — dk IV, otamowaćmuję, otamowaćmujesz, otamowaćmuj, otamowaćował, otamowaćowany otamowywać ndk VIIIa, otamowaćowuję, otamowaćowujesz, otamowaćowuj, otamowaćywał, otamowaćywany «odgrodzić coś przez postawienie tamy, postawić tamę przy czymś»… …   Słownik języka polskiego

  • pohamować — dk IV, pohamowaćmuję, pohamowaćmujesz, pohamowaćmuj, pohamowaćował, pohamowaćowany 1. «powściągnąć, powstrzymać, ukrócić, opanować» Pohamować namiętność, radość, wesołość, wściekłość, zdumienie. Pohamować czyjś zapał. 2. «zmniejszyć prędkość;… …   Słownik języka polskiego

  • porwać — dk IX, porwaćrwę, porwaćrwiesz, porwaćrwij, porwaćał, porwaćany porywać ndk I, porwaćam, porwaćasz, porwaćają, porwaćaj, porwaćał, porwaćany 1. «schwyciwszy, schwytawszy zabrać, uwieźć, uprowadzić kogoś, coś siłą, przemocą, wbrew czyjejś woli»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”