- opończa
- ż II, DCMs. \opończaczy; lm D. \opończaczy (\opończaończ)daw. «obszerny płaszcz bez rękawów, z kapturem, noszony w XIV-XVIII w. jako strój podróżny, chroniący od deszczu i kurzu»‹osm.-tur.›
Słownik języka polskiego . 2013.
opończa
Look at other dictionaries:
opończa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc, lm D. opończaczy {{/stl 8}}{{stl 7}} używane w XIV–XVII w. okrycie wierzchnie z kapturem, bez rękawów, stanowiące zwykle element stroju podróżnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Otulić się szczelnie opończą, w opończę.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burnus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. burnussie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rodzaj długiego, obszernego płaszcza z kapturem, bez rękawów, z gęstego białego materiału wełnianego, noszony w krajach arabskich … Langenscheidt Polski wyjaśnień
