osuszyć

dk VIb, \osuszyćszę, \osuszyćszysz, osusz, \osuszyćszył, \osuszyćszony - osuszać ndk I, \osuszyćam, \osuszyćasz, \osuszyćają, \osuszyćaj, \osuszyćał, \osuszyćany

1. «pozbawić coś wilgoci, uczynić suchym; usunąć, zetrzeć skądś wodę, wilgoć; odwodnić, wysuszyć»

Osuszać bagna, mokradła.

Osuszyć ubranie przy ogniu.

Osuszyć zapłakane oczy.

Osuszyć ścierką mokre ręce.

Wiatr osusza ulice.

◊ żart. Osuszyć butelkę, kufel itp. «wypić całą zawartość butelki, kufla z jakimś trunkiem, napojem»

2. «w odniesieniu do cieczy, zwłaszcza wody, łez, potu itp.: usunąć je skądś, wytrzeć»

Osuszyć pot na czole.

Osuszyć bibułą atrament.

◊ książk. Osuszyć, osuszać czyjeś łzy «pocieszyć, pocieszać kogoś w cierpieniu, pomóc komuś w nieszczęściu»

osuszyć się - osuszać się

1. «susząc na sobie przemoczoną odzież, usunąć z niej wodę, wilgoć; wytrzeć się do sucha»

Przemokłeś, osusz się przy piecu.

Osuszyć się ręcznikiem po kąpieli.

2. rzad. «zostać osuszonym»

Błoto osuszyło się.

Dach osuszył się na słońcu.