Hałas otępił go.
Słownik języka polskiego . 2013.
otępić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}otępiać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
otępiać — → otępić … Słownik języka polskiego
otępienie — n I 1. rzecz. od otępić, otępieć. 2. «stan zaniku wrażliwości, energii; bierność, apatia, zobojętnienie, ociężałość, otępiałość» Po śmierci żony wpadł w otępienie. 3. lm D. otępienieeń med. psych. «stały, postępujący spadek sprawności… … Słownik języka polskiego
otępiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, otępiaćam, otępiaća, otępiaćają, otępiaćany {{/stl 8}}– otępić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, otępiaćpię, otępiaćpi, otępiaćpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} hamować, ograniczać czyjąś aktywność intelektualną, emocjonalną … Langenscheidt Polski wyjaśnień
