otulić

otulić
dk VIa, \otulićlę, \otulićlisz, otul, \otulićlił, \otulićlony - otulać ndk I, \otulićam, \otulićasz, \otulićają, \otulićaj, \otulićał, \otulićany
«okryć, owinąć kogoś lub coś czymś dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.; opatulić»

Otulić dziecko kołderką.

Otulić drzewa słomą.

Dama otulona futrem.

przen.

Ziemię otulił mrok.

otulić się - otulać się strona zwrotna czas. otulić - otulać

Otulić się szalem.

Otuliła się w koc.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • otulać się – otulić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zawijać się w coś dla ochrony przed zimnem, wilgocią, wiatrem, wodą; zakrywać się, opatulać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Otulać się kocem, pledem. Otulić się pierzyną, kołdrą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pootulać — dk I, pootulaćam, pootulaćasz, pootulaćają, pootulaćaj, pootulaćał, pootulaćany «otulić wielu albo wiele czegoś; otulić ze wszystkich stron» Pootulała ciepło dzieci. Pootulać drzewka słomą. pootulać się «otulić siebie dokładnie, ze wszystkich… …   Słownik języka polskiego

  • zawinąć — dk Vb, zawinąćnę, zawinąćniesz, zawinąćwiń, zawinąćnął, zawinąćnęła, zawinąćnęli, zawinąćnięty, zawinąćnąwszy zawijać ndk I, zawinąćam, zawinąćasz, zawinąćają, zawinąćaj, zawinąćał, zawinąćany 1. «okręcić coś czymś dookoła, osłonić czymś kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • otulać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, otulaćam, otulaća, otulaćają, otulaćany {{/stl 8}}– otulić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, otulaćlę, otulaćli, otulaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawijać coś lub kogoś w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cieplutko — przysłów. od cieplutki Cieplutko w mieszkaniu. Otulić dziecko cieplutko …   Słownik języka polskiego

  • kołderka — ż III, CMs. kołderkarce; lm D. kołderkarek zdr. od kołdra Otulić dziecko kołderką …   Słownik języka polskiego

  • nakryć — dk Xa, nakryćkryję, nakryćkryjesz, nakryćkryj, nakryćkrył, nakryćkryty nakrywać ndk I, nakryćam, nakryćasz, nakryćają, nakryćaj, nakryćał, nakryćany 1. «położyć coś na czymś (na kimś); przykryć, osłonić, otulić» Nakryć dziecko kołderką. Nakryć… …   Słownik języka polskiego

  • obrzucić — dk VIa, obrzucićcę, obrzucićcisz, obrzucićrzuć, obrzucićcił, obrzucićcony obrzucać ndk I, obrzucićam, obrzucićasz, obrzucićają, obrzucićaj, obrzucićał, obrzucićany 1. «rzucając, ciskając obsypać, zasypać czymś» Obrzucać kogoś kamieniami. Obrzucić …   Słownik języka polskiego

  • obtulić — dk VIa, obtulićlę, obtulićlisz, obtulićtul, obtulićlił, obtulićlony obtulać ndk I, obtulićam, obtulićasz, obtulićają, obtulićaj, obtulićał, obtulićany, → otulić …   Słownik języka polskiego

  • okapturzyć — dk VIb, okapturzyćrzę, okapturzyćrzysz, okapturzyćturz, okapturzyćrzył, okapturzyćrzony okapturzać ndk I, okapturzyćam, okapturzyćasz, okapturzyćają, okapturzyćaj, okapturzyćał, okapturzyćany 1. zwykle w imiesłowie biernym «włożyć komuś kaptur;… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”