owies

owies
m IV, D. owsa, Ms. owsie; lm M. owsy
«Avena, roślina z rodziny traw, o kłoskach zwykle kilkukwiatowych zebranych w wiechę, występująca w około 30 gatunkach w strefie umiarkowanej; rośnie dziko lub uprawiana jako roślina pastewna i zboże»

Pole owsa.

Siać, kosić owies.

Karmić konie owsem.

∆ Owies głuchy «Avena fatua, gatunek owsa dzikiego, pospolity chwast zbożowy»
□ I w Paryżu nie zrobią z owsa ryżu.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • owies — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. owsa, Mc. owsie {{/stl 8}}{{stl 7}} roślina zbożowa występująca w ok. 30 gatunkach, o lancetowatych liściach i kwiatostanie w kształcie wiechy z kłosami otulonymi plewami, w których w okresie owocowania zamknięte …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • овес — род. п. овса, укр. овес, род. п. вiвса, вiвсюг овсюг , блр. овсюк, др. русск. овьсъ, болг. овес, сербохорв. о̀вас, род. п. овса, словен. oves, род. п. ovsa, чеш. оvеs, слвц. оvоs, польск. owies, в. луж. wows, н. луж. hows. Родственно лит. avižà… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Список праиндоевропейских корней — Для улучшения этой статьи желательно?: Найти и оформить в виде сносок ссылки на авторитетные источники, подтверждающие написанное …   Википедия

  • Древнепольский язык — Страны: Польша (до XVI века) Вымер: К началу …   Википедия

  • ovắz — ( zuri), s.n. – Numele unor plante erbacee din familia gramineelor (Avena). – var. ovăs. Megl. uves. sl. ovisu, ovesu (Miklosich, Lexicon, 487; Cihac, II, 235), cf. bg. ovisi (Conev 47), slov., ceh. oves, pol. owies. Z final, care nu este în sl …   Dicționar Român

  • bronować — ndk IV, bronowaćnuję, bronowaćnujesz, bronowaćnuj, bronowaćował, bronowaćowany «uprawiać rolę za pomocą brony, spulchniać i wyrównywać zaoraną ziemię, przykrywać ziemią zasiane ziarno, nawóz mineralny itp.» Bronować pole, rolę. Bronować owies,… …   Słownik języka polskiego

  • chrupać — ndk IX, chrupaćpię, chrupaćpiesz, chrup, chrupaćał, chrupaćany chrupnąć dk Va, chrupaćnie, chrupaćnął, chrupaćnęła, chrupaćnąwszy 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, łamaniu, kruszeniu (się) czegoś; trzeszczeć» Lód, śnieg chrupie …   Słownik języka polskiego

  • chrupotać — ndk IX, chrupotaćoczę (chrupotaćocę), chrupotaćoczesz (chrupotaćocesz), chrupotaćocz, chrupotaćał, chrupotaćany 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć» Kości chrupocą w paszczy… …   Słownik języka polskiego

  • drobnoziarnisty — 1. «zawierający drobne ziarna, nasiona» Drobnoziarnisty jęczmień, len, owies, słonecznik. Drobnoziarnista pszenica. Drobnoziarniste żyto. 2. «złożony, zbudowany z drobnych ziarn (kulistych lub bryłowatych cząsteczek), występujący w postaci… …   Słownik języka polskiego

  • krówsko — n II, N. krówskokiem; lm D. krówsk zgr. od krowa (tylko w zn. 1) Chude krówsko. Krówska wlazły w owies …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”