parkotać

parkotać
ndk I, \parkotaćta, \parkotaćają, \parkotaćał a. IX, \parkotaćocze a. \parkotaćoce, \parkotaćoczą a. \parkotaćocą
«wydawać swoisty odgłos, np. przy gotowaniu się; perkotać»

Kartofle parkotały na kominie.

parkotać się
1. to samo, co parkotać

Kasza parkota (parkocze) się w garnku.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • parkotać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}perkotać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. ndk os IIa, parkotaćocze || parkotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać głuchy, rytmiczny odgłos, charakterystyczny, np. dla gotowania się czegoś, pracującego silnika traktora. :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • parkotanie — n I rzecz. od parkotać …   Słownik języka polskiego

  • perkotać — ndk IX, perkotaćocze a. perkotaćoce a. I, perkotaćota «wydawać swoisty odgłos np. przy gotowaniu się; terkotać (o odgłosie pracy silnika itp.); parkotać» Na kuchni perkotały kartofle …   Słownik języka polskiego

  • pyrkotać — ndk IX, pyrkotaćocze (pyrkotaćoce), pyrkotaćał a. ndk I, pyrkotaćota → parkotać …   Słownik języka polskiego

  • perkotać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}parkotać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”