pędzać

pędzać
ndk I, \pędzaćam, \pędzaćasz, \pędzaćają, \pędzaćaj, \pędzaćał, \pędzaćany
1. pot. «zmuszać kogoś (lub coś) do posuwania się (często wielokrotnie); gnać»

Pędzać bydło na pastwisko.

2. rzad. «nakłaniać kogoś do pośpiechu; ponaglać»

Pędzać kogo do roboty.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • rozpędzić — dk VIa, rozpędzićdzę, rozpędzićdzisz, rozpędzićpędź, rozpędzićdził, rozpędzićdzony rozpędzać ndk I, rozpędzićam, rozpędzićasz, rozpędzićają, rozpędzićaj, rozpędzićał, rozpędzićany 1. «zmusić do rozejścia się, rozbiegnięcia się, pędząc rozproszyć; …   Słownik języka polskiego

  • zapędzić — dk VIa, zapędzićdzę, zapędzićdzisz, zapędzićpędź, zapędzićdził, zapędzićdzony zapędzać ndk I, zapędzićam, zapędzićasz, zapędzićają, zapędzićaj, zapędzićał, zapędzićany 1. «pędząc, popędzając zmusić kogoś, coś (zwierzęta) do wejścia gdzieś, do… …   Słownik języka polskiego

  • łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… …   Słownik frazeologiczny

  • wicher — 1. Biec, lecieć, pędzić itp. jak wicher «biec, lecieć, pędzić itp. bardzo szybko»: – Za mną i do koni!! – zakrzyknął oficer, pędząc jak wicher przez pusty dziedziniec. Z. Kossak, Pożoga. (...) szarpnął lejcami, zawrócił i jak wicher w stronę… …   Słownik frazeologiczny

  • dopędzić — dk VIa, dopędzićdzę, dopędzićdzisz, dopędzićpędź, dopędzićdził, dopędzićdzony dopędzać ndk I, dopędzićam, dopędzićasz, dopędzićają, dopędzićaj, dopędzićał, dopędzićany 1. «ścigając kogoś albo coś zrównać się z kimś albo z czymś; dogonić,… …   Słownik języka polskiego

  • napędzić — dk VIa, napędzićdzę, napędzićdzisz, napędzićpędź, napędzićdził, napędzićdzony napędzać ndk I, napędzićam, napędzićasz, napędzićają, napędzićaj, napędzićał, napędzićany 1. «pędząc, goniąc przed sobą zgromadzić w jakimś miejscu; zapędzić, zagnać… …   Słownik języka polskiego

  • pospędzać — dk I, pospędzaćam, pospędzaćasz, pospędzaćają, pospędzaćaj, pospędzaćał, pospędzaćany «spędzić, zegnać skądś wiele osób lub zwierząt; pędząc z wielu miejsc zgromadzić gdzieś wiele osób lub zwierząt» Pospędzać krowy do obory. Pospędzać żołnierzy… …   Słownik języka polskiego

  • przepędzić — dk VIa, przepędzićdzę, przepędzićdzisz, przepędzićpędź, przepędzićdził, przepędzićdzony przepędzać ndk I, przepędzićam, przepędzićasz, przepędzićają, przepędzićaj, przepędzićał, przepędzićany 1. «pędząc skierować coś, kogoś na inne miejsce,… …   Słownik języka polskiego

  • przypędzić — dk VIa, przypędzićdzę, przypędzićdzisz, przypędzićpędź, przypędzićdził, przypędzićdzony przypędzać ndk I, przypędzićam, przypędzićasz, przypędzićają, przypędzićaj, przypędzićał, przypędzićany «pędząc skierować coś dokądś, przyprowadzić w jakieś… …   Słownik języka polskiego

  • spędzić — dk VIa, spędzićdzę, spędzićdzisz, spędź, spędzićdził, spędzićdzony spędzać ndk I, spędzićam, spędzićasz, spędzićają, spędzićaj, spędzićał, spędzićany 1. «gwałtownie usunąć coś, kogoś z jakiegoś miejsca; zgonić» Spędzić kota z poduszki. Spędzić… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”