pierścień

m I, D. \pierścieńenia; lm M. \pierścieńenie, D. \pierścieńeni

1. «obrączka ze szlachetnego metalu, ozdobiona zwykle drogim kamieniem, noszona na palcu jako ozdoba lub oznaka godności»

Złoty pierścień.

Pierścień biskupi.

Pierścień z brylantem, z szafirem, ze szmaragdem.

Błysnąć pierścieniem.

Włożyć pierścień na palec.

∆ hist. Gonić do pierścienia «w dawnych turniejach rycerskich: jadąc konno, starać się trafić kopią w zawieszony pierścień»

2. → pierścionek w zn. 2

3. «krąg utworzony przez jakieś przedmioty albo ludzi dookoła czegoś»

Pierścień murów obronnych.

Góry otaczały kotlinę pierścieniem.

Przebić się przez pierścień wojsk nieprzyjacielskich.

4. chem. «zamknięty cyklicznie układ atomów, najczęściej węgla lub węgla z innymi atomami»

5. fiz. «zjawisko optyczne w atmosferze w postaci wielkiego koła świetlnego otaczającego Słońce lub Księżyc, powstające wskutek odbijania i załamywania się promieni świetlnych w kryształkach lodu zawieszonych w górnych warstwach atmosfery»

6. leśn. «warstwa drewna narastająca w ciągu okresu wegetacyjnego na obwodzie pnia drzewa; słój»

Pierścień przyrostowy.

7. techn. «część maszyny, przyrządu, instalacji, aparatu, w kształcie koła z otworem w środku, służąca do uszczelniania, zabezpieczania, oprawy itp.»

Pierścienie zaciskowe, tłokowe, regulacyjne.

8. zool. «jeden z odcinków ciała niektórych zwierząt mający kształt walca; segment»