plastykowy

plastykowy
przym. od II plastyk
a) w zn. 1:

Plastykowa filiżanka, torebka.

Plastykowa okładka zeszytu.

Plastykowe pantofle.

b) w zn. 2:

Bomba plastykowa.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • plastykowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co plastikowy. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chodnik — m III, D. a, N. chodnikkiem; lm M. i 1. «przejście dla pieszych, często wyłożone płytami, kamieniami itp.; zwłaszcza: część ulicy po obu stronach jezdni przeznaczona dla ruchu pieszego; trotuar» Asfaltowy, betonowy, brukowany chodnik. Przejść… …   Słownik języka polskiego

  • haczyk — m III, D. a, N. haczykkiem; lm M. i 1. «przedmiot zakrzywiony na końcu, najczęściej z metalu lub drutu, o różnych kształtach w zależności od zastosowania» a) «służący do zawieszania na nim czegoś» Stalowy, plastykowy haczyk. Okrągły haczyk.… …   Słownik języka polskiego

  • kubeł — m IV, D. kubełbła, Ms. kubełble; lm M. kubełbły 1. «naczynie walcowatego kształtu, zwykle rozszerzone u góry, z pałąkiem, używane do noszenia, przetrzymywania w nim wody, śmieci, węgla itp.; także: zawartość tego naczynia; wiadro» Kubeł blaszany …   Słownik języka polskiego

  • ochraniacz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «osłona nakładana na coś w celu ochronienia przed uszkodzeniem lub zniszczeniem» Plastykowy, skórzany ochraniacz. Ochraniacz na ołówek …   Słownik języka polskiego

  • pasek — m III, D. pasekska, N. pasekskiem; lm M. pasekski 1. «mały, wąski pas noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pasek skórzany, plastykowy. Pasek do spodni. Pasek do płaszcza. Pasek od spódnicy. 2. «mały pas do łączenia, spinania, podtrzymywania… …   Słownik języka polskiego

  • pchełka — ż III, CMs. pchełkałce; lm D. pchełkałek 1. zdr. od pchła w zn. 1 Łowić pchełki. ∆ zool. Pchełki ziemne «Halticinae, podrodzina drobnych chrząszczy z rodziny stonkowatych, o jajowatym kształcie ciała, żywiących się liśćmi kapusty, rzepaku,… …   Słownik języka polskiego

  • sonda — ż IV, CMs. sondandzie; lm D. sond 1. «urządzenie techniczne do badania jakiegoś środowiska przez zagłębianie się, wnikanie w nie, np. głębokości wody i charakteru dna w akwenach, atmosfery na różnych wysokościach, składu skorupy Ziemi i in.»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”