płot

m IV, D. -u, Ms. płocie; lm M. -y

«ogrodzenie, zwykle z wbitych w ziemię słupków połączonych żerdziami, do których przytwierdzone są deski, paliki, pręty itp.; parkan»

Wysoki, niski, drewniany płot.

Płot z desek, z żerdzi, z drutu kolczastego.

Sztachety płotu.

Sad ogrodzony, otoczony płotem.

Stawiać płot.

Ogrodzić, odgrodzić, zagrodzić płotem ogródek, podwórze, część placu.

Pokrzywy rosnące pod płotem.

Uwiązać konia u płotu, do płotu.

Przesadzić, przeskoczyć płot.

Przeskoczyć przez płot.

Przeleźć przez płot, przez dziurę w płocie.

∆ Płot elektryczny «przenośne ogrodzenie w postaci rozpiętego na słupkach gołego przewodu elektrycznego zasilanego słabym prądem z impulsatora, stosowane do ogradzania pastwisk, rezerwatów itp.; zwierzęta przy zetknięciu się z przewodem doznają lekkiego wstrząsu, nabywają odruchu warunkowego i nie zbliżają się do ogrodzenia»

◊ pot. Ktoś (sam, samotny) jak kołek w płocie «ktoś zupełnie sam, bardzo samotny»

◊ Trafić jak kulą w płot «wybrać, trafić źle, uczynić nie tak jak trzeba, chybić; powiedzieć coś zupełnie nietrafnie, niesłusznie»

◊ Trzymać się kogoś, czegoś jak pijany płotu «trzymać się, czepiać się kogoś, czegoś z uporem, kurczowo, nie odstępować kogoś, czegoś; upierać się przy czymś, nie chcieć ustąpić»

□ Pierwsze koty za płoty.

□ Słowo się rzekło, kobyłka u płotu (u płota).