płyn

m IV, D. -u, Ms. \płynnie; lm M. -y

«w fizyce: ciecz lub gaz, ciało nie mające określonego kształtu, przyjmujące kształt zbiornika, do którego jest wprowadzone; ogólnie: ciało ciekłe, ciecz»

Bezbarwny, bezwonny, cuchnący, mętny, przezroczysty, złotawy, żrący płyn.

Barwa, gęstość płynu.

Litr, szklanka płynu.

Płyn do przemywania, do smarowania czegoś.

Płyn do płukania włosów, do trwałej ondulacji.

Płyn na odciski.

Płyn przeciw mszycom.

Lekarstwo, preparat w płynie, w postaci płynu.

Tampon nasycony jakimś płynem.

Napełnić naczynie płynem.

Oblewać, opryskiwać, zmywać coś jakimś płynem.

Pić dużo płynów.

Przelewać, rozlewać płyn do butelek.

Zanurzyć coś w płynie.

∆ Mechanika płynów «nauka o równowadze i ruchu płynów oraz zanurzonych w nich ciał stałych, obejmująca aeromechanikę i hydromechanikę»

∆ biol. Płyn mózgowo-rdzeniowy «przezroczysta ciecz wypełniająca komory mózgowe i przestrzeń między pajęczynówką a oponą miękką, pełniąca rolę mechanicznej ochrony mózgu i rdzenia oraz umożliwiająca wyrównywanie ciśnienia międzyczaszkowego»

∆ Płyn nasienny «płynna wydzielina gruczołu krokowego, pęcherzyków nasiennych i gruczołów opuszkowo-cewkowych, zawierająca substancje odżywcze dla znajdujących się w niej plemników i pobudzające ruchy plemników»

∆ techn. Płyn hamulcowy «ciecz do napełniania hydraulicznych układów hamulcowych w samochodach, służąca do przenoszenia sił uruchamiających hamulce»

∆ Płyn przeciwmroźny «ciecz obniżająca temperaturę zamarzania, np. wody w chłodnicach samochodowych»