biczownik

biczownik
m III, DB. -a, N. \biczownikkiem; lm M. \biczownikicy, DB. -ów
«członek średniowiecznej sekty pokutników obu płci, wędrujących od miasta do miasta, biczujących się nawzajem i wzywających do pokuty»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • biczownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. biczownikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} członek średniowiecznej sekty religijnej biczujący się na znak pokuty lub biorący udział w zbiorowym pokutnym wzajemnym biczowaniu się; prześladowany jako heretyk {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”