pobeczeć

pobeczeć
dk VIIb, \pobeczećczę, \pobeczećczysz, \pobeczećbecz, \pobeczećczał, \pobeczećczeli
1. «o niektórych zwierzętach (np. owcach, kozach): kilka, wiele razy beknąć, zabeczeć»
2. pot. «spędzić pewien czas płacząc; popłakać»

Smutno jej, czasem sobie pobeczy.

pobeczeć się pot. «wybuchnąć płaczem; rozpłakać się»

Pobeczałam się przez ciebie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • pobeczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, pobeczećczę, pobeczećczy, pobeczećczał, pobeczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o niektórych zwierzętach, np. owcach, kozach: beczeć parokrotnie, przez jakiś czas : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pobeczeć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozpłakać się, wybuchnąć płaczem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nakrzyczał na nią, aż się pobeczała. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”