pobłąkać się

pobłąkać się
dk I, \pobłąkać sięam się, \pobłąkać sięasz się, \pobłąkać sięają się, \pobłąkać sięaj się, \pobłąkać sięał się
«spędzić pewien czas na błąkaniu się, chodzeniu bez celu, spacerowaniu; pobłądzić, powałęsać się»

Pobłąkać się wśród drzew, po ulicach.

Pobłąkał się po parku, nie myśląc o niczym.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • pobłąkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, pobłąkać sięam się, a się, ają się {{/stl 8}}{{stl 7}} spędzić jakiś czas na chodzeniu bez celu; pochodzić trochę; pospacerować; powałęsać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pobłąkał się trochę po komnatach starego zamku …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pobłądzić — dk VIa, pobłądzićdzę, pobłądzićdzisz, pobłądzićbłądź, pobłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, zabłądzić» Pobłądzić w lesie. W tak gęstej mgle łatwo można było pobłądzić. Wziął przewodnika, aby nie… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”