- biednie
- \biednieej«w sposób świadczący o biedzie; skromnie, nędznie, ubogo»
Człowiek biednie ubrany.
Biednie umeblowane mieszkanie.
Żyć biednie.
Słownik języka polskiego . 2013.
biednie
Look at other dictionaries:
biednie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., biednieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób świadczący o niedostatku, biedzie; ubogo, skromnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komuś żyje się biednie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mizerota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. mizerotaocie {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna biedny lub wyglądający biednie; biedak, mizerak {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}mizerota II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. mizerotaocie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stopa — 1. Być z kimś na jakiejś stopie «być z kimś w jakichś stosunkach»: Antek plótł trzy po trzy, widać było, że jest z tymi pannami na przyjacielskiej stopie. J. Iwaszkiewicz, Sława. 2. Mieć kogoś, coś u swoich stóp a) «podporządkować sobie kogoś lub … Słownik frazeologiczny
ale — 1. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne treści, łączący zdania współrzędne lub równorzędne części zdania (z przeczeniem lub bez przeczenia); lecz» Słońce świeci, ale wieje zimny wiatr. Biednie, ale czysto. Położył się… … Słownik języka polskiego
chudo — chudziej 1. «szczupło, mizernie» Wyglądać chudo. przen. «skąpo, mało; biednie, skromnie» Żyć chudo. U kogoś chudo w domu, w kasie, w kieszeni. 2. «bez tłuszczu; nietłusto» Gotować chudo … Słownik języka polskiego
chudy — chudzi, chudszy 1. «mający mało ciała; bardzo szczupły» Chudy chłopak. Chuda szkapa. Chude ręce, nogi. Chudy jak patyk, jak tyka, jak wiór, jak szczapa. przen. a) «cienki, mizerny, lichy, niepokaźny» Chude kłosy. Chuda trawa … Słownik języka polskiego
dziadowski — dziadowskiscy 1. «należący do żebraka, właściwy żebrakowi; żebraczy» Torba dziadowska. Kij dziadowski. ∆ Dziadowskie pieśni «pieśni tworzone na wzór autentycznych pieśni śpiewanych przez żebraków» ◊ Ktoś jest rozpuszczony jak dziadowski bicz… … Słownik języka polskiego
goło — 1. «bez ubrania, nago» Chodzić goło. 2. «bez przykrycia, pokrycia, ozdób, mebli itp.; pusto» Po żniwach goło na polach. 3. pot. «biednie, ubogo» □ Choć goło, ale wesoło … Słownik języka polskiego
nędznie — nędznieej 1. «ubogo, biednie; jak nędzarz» Nędznie ubrany. Pokój nędznie umeblowany. Wyglądać nędznie. Mieszkać, żyć, żywić się nędznie. ◊ Nędznie zginąć, umrzeć, skończyć «zginąć, umrzeć bez sławy, w zapomnieniu, w nędzy» 2. «licho, słabo,… … Słownik języka polskiego
pożalić się — dk VIa, pożalić sięlę się, pożalić sięlisz się, pożalić siężal się, pożalić sięlił się 1. «wypowiedzieć swój żal, smutek; poskarżyć się» Pożalić się matce. Pożalić się na swój los. 2. daw. «ulitować się nad kimś, pożałować kogoś» dziś tylko w… … Słownik języka polskiego
