pochlebiać

pochlebiać
ndk I, \pochlebiaćam, \pochlebiaćasz, \pochlebiaćają, \pochlebiaćaj, \pochlebiaćał, \pochlebiaćany - pochlebić dk VIa, \pochlebiaćbię, \pochlebiaćbisz, \pochlebiaćchleb, \pochlebiaćbił, \pochlebiaćbiony
«wyrażać się o czymś pochlebnie, chwalić, zwykle przesadnie, często dla przypodobania się komuś; nadskakiwać komuś, przymilać się, zwykle dla osiągnięcia jakichś korzyści»

Pochlebiać zwierzchnikowi, koledze.

◊ Coś pochlebia komuś a. czyjejś ambicji, dumie itp. «coś sprawia komuś przyjemność, umacnia kogoś w mniemaniu o jego wartości, pobudza, potęguje czyjąś ambicję, dumę itp.»
◊ Pochlebiać sobie «poczytywać sobie coś za zaletę, mieć sobie coś za dobre; liczyć na coś, spodziewać się czegoś (korzystnego, pomyślnego, pochlebnego dla siebie)»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • pochlebiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pochlebiaćam, pochlebiaća, pochlebiaćają, pochlebiaćany {{/stl 8}}– pochlebić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pochlebiaćbię, pochlebiaćbi, pochlebiaćchleb, pochlebiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} chwalić kogoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pochlebiać sobie – pochlebić sobie — {{/stl 13}}{{stl 7}} uznawać coś za swoją zaletę, sukces; być z czegoś dumnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pochlebiał sobie, że jest osobą niezastąpioną i świetnym fachowcem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ambicja — ż I, DCMs. ambicjacji; lm D. ambicjacji (ambicjacyj) 1. «poczucie godności osobistej; honor, duma» Mieć, stracić ambicję. Nie mieć odrobiny ambicji. Być bez ambicji. Pochlebiać czyjejś ambicji. Unieść się ambicją. Zranić, urazić czyjąś ambicję …   Słownik języka polskiego

  • bębenek — m III, D. bębeneknka, N. bębeneknkiem; lm M. bębeneknki 1. «mały bęben perkusyjny instrument muzyczny; także podobna zabawka» Uderzać w bębenek pałeczkami. Grać na bębenku. ∆ Bębenek baskijski «instrument perkusyjny o nieokreślonej wysokości… …   Słownik języka polskiego

  • kadzić — ndk VIa, kadzę, kadzisz, kadź, kadził «palić kadzidło, palić aromatyczne zioła napełniające powietrze wonnym dymem» Kadzić jałowcem, zielem. przen. pot. «pochlebiać, przesadnie chwalić» Kadzić komuś …   Słownik języka polskiego

  • łasić się — ndk VIa, łaszę się, łasić sięsisz się, łaś się, łasić sięsił się «o zwierzętach: ocierać się pieszczotliwie» Pies łasi się do pana. przen. «o ludziach: chcieć się komuś przypodobać, pochlebiać komuś, przymilać się» …   Słownik języka polskiego

  • mydło — n III, Ms. mydłodle; lm D. mydłodeł 1. «substancja stała lub ciekła, w której skład wchodzą sole wyższych kwasów tłuszczowych z metalami alkalicznymi lub amoniakiem i jego pochodnymi, otrzymywana głównie przez hydrolizę tłuszczów zwierzęcych… …   Słownik języka polskiego

  • schlebiać — ndk I, schlebiaćam, schlebiaćasz, schlebiaćają, schlebiaćaj, schlebiaćał rzad. schlebić dk VIa, schlebiaćbię, schlebiaćbisz, schleb, schlebiaćbił «chwalić, zwykle przesadnie, często interesownie, dla przypodobania się komuś; o czymś: sprawiać… …   Słownik języka polskiego

  • pakleboti — 1 ×pakleboti (l. pochlebiać) intr. BS94; N pataikauti. kleboti; pakleboti …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • głaskać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, głaszczę || głaskaćam, głaszcze || głaskaća, głaszczą || głaskaćają, głaskaćany {{/stl 8}}– pogłaskać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk II a. VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”