pochylić

pochylić
dk VIa, \pochylićlę, \pochylićlisz, \pochylićchyl, \pochylićlił, \pochylićlony - pochylać ndk I, \pochylićam, \pochylićasz, \pochylićają, \pochylićaj, \pochylićał, \pochylićany
«zgiąć coś ku dołowi, nadać czemuś pozycję ukośną; nachylić, schylić»

Huragan pochylił słupy telefoniczne.

Biegł pochylony do przodu.

Przed trybuną pochylono sztandary.

pochylić się - pochylać się
1. strona zwrotna czas. pochylić - pochylać

Pochylić się do ziemi.

Pochyliła się nad balią.

Lekarz pochylił się nad rannym.

2. «ulec pochyleniu, zmienić pozycję na ukośną; stać się pochyłym, zniżyć się»

Głowy ich pochyliły się ku sobie.

Statek pochylił się na prawą burtę.

Słońce pochyliło się ku zachodowi.

Drewniany dom pochylił się ze starości.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • pochylić — Pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś zob. kark 1 …   Słownik frazeologiczny

  • pochylić się — Pochylać się do ziemi, ku ziemi zob. ziemia 4 …   Słownik frazeologiczny

  • pochylać się – pochylić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pochylać samego siebie, swoje ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nauczyciel pochylał się kolejno nad piszącymi uczniami. Matka pochyliła się nad kołyską. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skłonić — dk VIa, skłonićnię, skłonićnisz, skłoń, skłonićnił, skłonićniony skłaniać dk I, skłonićam, skłonićasz, skłonićają, skłonićaj, skłonićał, skłonićany 1. «wpłynąć na czyjąś decyzję, wybór; namówić, przekonać, zachęcić do czegoś, zmusić, nakłonić»… …   Słownik języka polskiego

  • pokora — ż IV, CMs. pokoraorze, blm «stan psychiczny polegający na odczuwaniu własnej małości, niższości; uniżona postawa wobec kogoś, czegoś; brak buntu wobec przeciwności; potulność, uległość, uniżoność» Uczyć się (lub kogoś) pokory. Pochylić głowę na… …   Słownik języka polskiego

  • położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… …   Słownik języka polskiego

  • schylić — dk VIa, schylićlę, schylićlisz, schyl, schylićlił, schylićlony schylać ndk I, schylićam, schylićasz, schylićają, schylićaj, schylićał, schylićany «opuścić w dół; zgiąć, pochylić, nagiąć ku ziemi» Schylać gałęzie jabłoni. Uprzejmie schylić głowę.… …   Słownik języka polskiego

  • ugiąć — dk Xc, ugnę, ugniesz, ugnij, ugiął, ugięła, ugięli, ugięty, ugiąwszy uginać ndk I, ugiąćam, ugiąćasz, ugiąćają, ugiąćaj, ugiąćał, ugiąćany «gnąc pochylić, skłonić ku czemuś» Ugiąć nogi w kolanach. Ugiąć gałąź. Wiatr uginał wierzchołki drzew. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • zgarbić — dk VIa, zgarbićbię, zgarbićbisz, zgarb, zgarbićbił, zgarbićbiony częściej w imiesł. biernym «pochylić, zgiąć (plecy, grzbiet)» Prostować zgarbione plecy. zgarbić się «pochylić się, zgiąć się; wygiąć się w garb» Zgarbić się w fotelu, w ławce.… …   Słownik języka polskiego

  • zgiąć — dk Xc, zegnę, zegniesz, zegnij, zgiął, zgięła, zgięli, zgięty, zgiąwszy zginać ndk I, zgiąćam, zgiąćasz, zgiąćają, zgiąćaj, zgiąćał, zgiąćany 1. «schylić, pochylić, skłonić ku ziemi; przygiąć» Rozprostować zgięte plecy. Wiatr zginał gałęzie. ◊… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”