- biernie
- \biernieejprzysłów. od bierny
Zachowywać się biernie.
Biernie przyjmować nieszczęścia.
Słownik języka polskiego . 2013.
biernie
Look at other dictionaries:
biernie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bierny: Biernie poddawać się losowi. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
baran — 1. pot. Iść, dać się prowadzić itp. jak stado baranów «iść bez oporu, zachowując się biernie»: Co z was za mężczyźni, dajecie się mu wszędzie prowadzić jak stado baranów (...). Roz tel 1998. 2. Wziąć, brać, nieść, nosić itp. kogoś na barana… … Słownik frazeologiczny
kula — 1. Kula u nogi «o czymś, o kimś przeszkadzającym w czymś, będącym zawadą, ciężarem»: Żenisz się. Okazuje się, że przy twojej dynamice ta uległa i biernie podporządkowująca się, to dopiero kula u nogi. Funkcjonuje w twoim przedsiębiorczym życiu… … Słownik frazeologiczny
założyć — 1. Czekać, siedzieć z założonymi rękami (rękoma) «nic nie robić, przyglądać się czemuś biernie»: – I stryj ma zamiar czekać tak z założonymi rękami na wizytę mordercy? – A co mam robić? T. Kostecki, Dom. Jeśli rzeczywiście niczego nie można było… … Słownik frazeologiczny
zakładać — 1. Czekać, siedzieć z założonymi rękami (rękoma) «nic nie robić, przyglądać się czemuś biernie»: – I stryj ma zamiar czekać tak z założonymi rękami na wizytę mordercy? – A co mam robić? T. Kostecki, Dom. Jeśli rzeczywiście niczego nie można było… … Słownik frazeologiczny
aeroplankton — m IV, D. u, Ms. aeroplanktonnie, blm biol. «ogół drobnych organizmów zwierzęcych i roślinnych, takich jak małe owady, pyłek kwiatowy, zarodniki, unoszących się biernie w atmosferze z prądami powietrza; anemoplankton» … Słownik języka polskiego
baran — m IV, DB. a, Ms. barannie; lm M. y 1. «samiec owcy domowej i owiec dzikich» Baran prowadzący stado owiec. Trzebienie baranów. ∆ zootechn. Baran angielski «królik o bardzo długich, zwisających uszach, hodowany ze względu na mięso; w lm: rasa tych… … Słownik języka polskiego
cierpiętnica — ż II, DCMs. cierpiętnicacy; lm D. cierpiętnicaic «kobieta cierpiąca biernie, lubująca się w przeżywaniu cierpień; męczennica» … Słownik języka polskiego
cierpiętnik — m III, DB. a, N. cierpiętnikkiem; lm M. cierpiętnikicy, DB. ów «człowiek biernie poddający się cierpieniom, lubujący się w przeżywaniu cierpień; męczennik» … Słownik języka polskiego
drzemać — ndk IX, drzemaćmię, drzemaćmiesz, drzem, drzemaćał «być w półśnie, lekko, czujnie spać» Drzemał i budził się co chwila. Lubi drzemać po obiedzie. przen. a) «pozostawać w bezruchu, być bezczynnym, biernie istnieć» Wiatr drzemał w liściach drzew.… … Słownik języka polskiego
