pokalać

pokalać
dk I, \pokalaćam, \pokalaćasz, \pokalaćają, \pokalaćaj, \pokalaćał, \pokalaćany
1. książk. «zhańbić, skompromitować, zbezcześcić»

Nigdy nie pokalał rąk biciem.

Pokalał własne nazwisko.

2. przestarz. «zanieczyścić, powalać kałem»

Zły to ptak, który własne pokalać śmie gniazdo. (Lechoń)

pokalać się strona zwrotna czas. pokalać w zn. 1

Nigdy nie pokalał się kradzieżą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • pokalać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. kalać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kalać się – pokalać się, skalać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} hańbić się, zniesławiać samego siebie, kompromitować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kalać się nieuczciwym postępowaniem. Pokalać się zbrodnią. Nigdy nie skalał się kłamstwem. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, kalaćam, kalaća, kalaćają, kalaćany {{/stl 8}}– pokalać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}skalać {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”