pokrzepić

pokrzepić
dk VIa, \pokrzepićpię, \pokrzepićpisz, \pokrzepićkrzep, \pokrzepićpił, \pokrzepićpiony - pokrzepiać ndk I, \pokrzepićam, \pokrzepićasz, \pokrzepićają, \pokrzepićaj, \pokrzepićał, \pokrzepićany
«dodać siły, krzepkości; wzmocnić, posilić, orzeźwić»

Pokrzepieni obiadem ruszyli w dalszą drogę.

Pokrzepili snem nadwątlone siły.

◊ Pokrzepić na duchu «dodać odwagi, otuchy; pocieszyć»
pokrzepić się - pokrzepiać się «posilić się, wzmocnić się»

Pokrzepili się w restauracji.

Pokrzepił się szklanką mleka.

Pokrzepić się snem.

przen.

Pokrzepiał się myślą o urlopie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • pokrzepić — w kimś ducha; pokrzepić kogoś na duchu zob. duch 9 …   Słownik frazeologiczny

  • pokrzepiać się – pokrzepić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} dodawać sobie sił, nabierać sił; wzmacniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokrzepiali się snem, posiłkiem. Pokrzepić się ciepłą zupą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pokrzepiać — Pokrzepić w kimś ducha; pokrzepić kogoś na duchu zob. duch 9 …   Słownik frazeologiczny

  • duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… …   Słownik frazeologiczny

  • duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego

  • dźwigać — ndk I, dźwigaćam, dźwigaćasz, dźwigaćają, dźwigaćaj, dźwigaćał, dźwigaćany dźwignąć dk Va, dźwigaćnę, dźwigaćniesz, dźwigaćnij, dźwigaćnął, dźwigaćnęła, dźwigaćnęli, dźwigaćnięty, dźwigaćnąwszy 1. «podnosić, unosić z wysiłkiem w górę zwykle coś… …   Słownik języka polskiego

  • nadwątleć — dk III, nadwątlećeje, nadwątlećlał, nadwątlećlały «ulec częściowemu zwątleniu, osłabieniu; uszczuplić się częściowo» Czyjeś siły nadwątlały. Zapasy nadwątlały. Nadwątlały dach nad budowlą. przen. Pokrzepić nadwątlałe serca …   Słownik języka polskiego

  • podjeść — dk, podjeśćjem, podjeśćjesz, podjeśćjedzą, podjeśćjedz, podjeśćjadł, podjeśćjedli, podjeśćjedzony podjadać ndk I, podjeśćam, podjeśćasz, podjeśćają, podjeśćaj, podjeśćał, podjeśćany 1. tylko dk «zjeść, pożywić się, pokrzepić się; najeść się do… …   Słownik języka polskiego

  • podtrzymać — dk I, podtrzymaćam, podtrzymaćasz, podtrzymaćają, podtrzymaćaj, podtrzymaćał, podtrzymaćany podtrzymywać ndk VIIIa, podtrzymaćmuję, podtrzymaćmujesz, podtrzymaćmuj, podtrzymaćywał, podtrzymaćywany 1. «trzymając kogoś lub coś nie dać mu upaść,… …   Słownik języka polskiego

  • postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”