poplecznik

poplecznik
m III, DB. -a, N. \poplecznikkiem; lm M. \poplecznikicy, DB. -ów
pogard. «ten, kto kogoś (stronniczo) popiera; zwolennik, zausznik, stronnik, sprzymierzeniec»

Mieć swoich popleczników w jakimś środowisku.

Pozyskiwać, szukać popleczników.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • poplecznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. poplecznikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o kimś, kto kogoś gorliwie popiera; stronnik, zwolennik, zausznik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozyskiwać sobie popleczników. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • adherent — m IV, DB. a, Ms. adherentncie; lm M. adherentnci, DB. ów książk. «zwolennik, stronnik; poplecznik» Adherenci partii demokratycznej. Mieć wielu adherentów. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • popleczniczka — ż III, CMs. popleczniczkaniczce; lm D. popleczniczkaczek forma ż. od poplecznik …   Słownik języka polskiego

  • stronnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. stronnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba będąca zwolennikiem kogoś, czegoś; stojąca po czyjejś stronie; poplecznik, entuzjasta : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stronnik polityczny. Być stronnikiem demokracji. Mieć swoich… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”