porozbijać

porozbijać
dk I, \porozbijaćam, \porozbijaćasz, \porozbijaćają, \porozbijaćaj, \porozbijaćał, \porozbijaćany
1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś»

W złości porozbijał sprzęty.

Wszystkie drzwi w domu były porozbijane.

2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś część ciała; uszkodzić jakąś część ciała wielu osobom»

Nie porozbijajcie sobie nosów o meble.

3. «rozbić, ustawić (kolejno) na jakiejś przestrzeni wiele namiotów, obozowisk»

Wojsko porozbijało szeregi namiotów.

porozbijać się «częściej o wielu osobach, rzeczach: przez uderzenie o coś uszkodzić sobie jakieś części ciała, zostać uszkodzonym; potłuc się»

Spadła ze schodów i dotkliwie się porozbijała.

Łodzie porozbijały się o przybrzeżne rafy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • porozbijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, porozbijaćam, porozbijaća, porozbijaćają, porozbijaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbić, potłuc, zniszczyć wiele rzeczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci porozbijały garnuszki …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • porozbijać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uderzając o coś, zranić się, uszkodzić sobie jakąś część ciała (przeważnie o wielu osobach) bądź zbić się, ulec zniszczeniu (o wielu rzeczach) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziecko wypadło z wózka i porozbijało się. Jajka porozbijały …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… …   Słownik języka polskiego

  • potrzaskać — dk I, potrzaskaćam, potrzaskaćasz, potrzaskaćają, potrzaskaćaj, potrzaskaćał, potrzaskaćany 1. «strzaskać coś w wielu miejscach albo strzaskać wiele rzeczy; potłuc, porozbijać, połamać» Potrzaskane pociskami mury, okna. Potrzaskane naczynia,… …   Słownik języka polskiego

  • ułupać — dk IX, ułupaćpię, ułupaćpiesz, ułup, ułupaćał, ułupaćany rzad. «łupiąc, rąbiąc (zwykle siekierą) porozbijać coś na kawałki lub oddzielić coś od całości» Ułupać drzazg na podpałkę. Ułupać węgla …   Słownik języka polskiego

  • porozwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, porozwalaćam, porozwalaća, porozwalaćają, porozwalaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zburzyć, rozwalić kilka (wiele) obiektów; rozwalić coś w różnych miejscach : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • potłuc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, potłuctłukę, potłuctłucze, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłukli, potłuctłuczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stłuc, rozbić na kawałki, zwykle wiele przedmiotów, lub zniszczyć,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”