Porzucaj sobie piłkę.
Porzucali bagaże i natychmiast zasnęli.
Porzuca się i gniew mu przejdzie.
Słownik języka polskiego . 2013.
porzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, porzucaćam, porzucaća, porzucaćają, porzucaćany {{/stl 8}}– porzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, porzucaćcę, porzucaćci, porzucaćrzuć, porzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porzucić — dk VIa, porzucićcę, porzucićcisz, porzucićrzuć, porzucićcił, porzucićcony porzucać ndk I, porzucićam, porzucićasz, porzucićają, porzucićał, porzucićany 1. «opuścić, zostawić kogoś, coś; rozstać się z kimś, czymś; odstąpić» Porzucić kraj, ojczyznę … Słownik języka polskiego
opuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opuszczaćam, opuszczaća, opuszczaćają, opuszczaćany {{/stl 8}}– opuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, opuszczę, opuszczaćści, opuść, opuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbrat — Wziąć, brać z kimś, z czymś rozbrat «rozstać się, rozstawać się z kimś, czymś, porzucić, porzucać kogoś, coś»: Najaktywniejsi członkowie NSDAP odchodzili lub brali rozbrat z partią. F. Ryszka, Noc … Słownik frazeologiczny
stary — 1. Coś jest dla kogoś za stare «coś jest nieodpowiednie dla danej osoby ze względu na jej zbyt młody wiek»: Ta fryzura jest dla niej za stara. Roz bezp 1998. 2. Stara gwardia, stara wiara a) «ludzie znający się od dawna, połączeni wspólnymi… … Słownik frazeologiczny
diabeł — m IV, DB. diabełbła, C. diabełbłu, Ms. diabełble; lm M. te diabełbły, ci diabełbli, DB. diabełbłów «w judaizmie i chrześcijaństwie: anioł upadły, strącony przez Boga do piekieł, kuszący ludzi do grzechu; zły duch, szatan, czart» Czysty, istny,… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
rozrzucać — ndk I, rozrzucaćam, rozrzucaćasz, rozrzucaćają, rozrzucaćaj, rozrzucaćał, rozrzucaćany rozrzucić dk VIa, rozrzucaćcę, rozrzucaćcisz, rozrzucaćrzuć, rozrzucaćcił, rozrzucaćcony 1. «rzucać, ciskać w różne strony, rzucając rozpraszać» Rozrzucać… … Słownik języka polskiego
dezerterować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dezerterowaćruję, dezerterowaćruje {{/stl 8}}– zdezerterować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} porzucać bez pozwolenia służbę wojskową, uciekać z wojska : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdezerterować z jednostki… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
iść [pójść] na swoje — {{/stl 13}}{{stl 33}} porzucać dom rodziców i zakładać własne gospodarstwo domowe; zaczynać samodzielne życie :{{/stl 33}}{{stl 10}}Dzieci ożeniły się i poszły na swoje. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
