posłuchać

posłuchać
dk I, \posłuchaćam, \posłuchaćasz, \posłuchaćają, \posłuchaćaj, \posłuchaćał
1. «spędzić pewien czas na słuchaniu czegoś»

Chodził na koncerty posłuchać dobrej muzyki.

Posłuchał chwilę, czy ktoś nie stuka.

2. «poddać się czyjejś woli, czyimś rozkazom, wypełnić czyjeś polecenie, życzenie; usłuchać»

Posłuchać czyjejś rady.

Posłuchać rodziców.

Precz z moich oczu!… posłucham od razu, precz z mego serca!… i serce posłucha, precz z mej pamięci!… nie - tego rozkazu moja i twoja pamięć nie posłucha. (Mickiewicz)

□ Kto nie słucha ojca, matki, ten posłucha psiej skóry.
posłuchać się to samo, co posłuchać w zn. 2

Posłuchać się starszych.

Posłuchać się dobrej rady.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • posłuchać — {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, posłuchaćam, posłuchaća, posłuchaćają, posłuchaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} spędzić jakiś czas, słuchając czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lubiła posłuchać czasem dobrego rocka.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • posłuchać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co posłuchać w zn. 2.: Nie chciała posłuchać się ojca. Dzieci posłuchały się starszych. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • muza — 1. Dziesiąta muza «film, twórczość filmowa»: Film niemiecki lat dwudziestych zajmuje przodujące miejsce w tym okresie dziejów dziesiątej muzy. F. Ryszka, Noc. 2. Jedenasta muza «telewizja»: Nie męczy pani opinia gwiazdy jedenastej muzy? PR wyw… …   Słownik frazeologiczny

  • napluć — pot. Napluć na kogoś, na coś; napluć, plunąć komuś w twarz, posp. w pysk «ubliżyć komuś, czemuś, potraktować kogoś, coś obelżywie, w sposób obraźliwy»: Może mnie pan zwymyślać od najgorszych, napluć mi w twarz, ale przedtem proszę posłuchać. A.… …   Słownik frazeologiczny

  • — 1. «spójnik zestawiający zdania współrzędne z uwydatnieniem treści jednego z nich, nagłej zmiany sytuacji itp.» Długo prosił, aż nagle krzyknął. Rozmawiali cicho, aż tu jak nie huknie. 2. «spójnik w zdaniach wyrażających skutek albo stopień… …   Słownik języka polskiego

  • posłuchanie — n I 1. rzecz. od posłuchać. 2. blm «uznawanie czyjegoś autorytetu; posłuch» Mieć posłuchanie u podwładnych, w narodzie. 3. lm D. posłuchanieań przestarz. «przyjęcie kogoś, zwykle niższego stanowiskiem, w celu wysłuchania jego sprawy; audiencja»… …   Słownik języka polskiego

  • pójść — dk, pójdę, pójdziesz, pójdź, poszedł, poszła, poszli 1. «udać się dokądś, idąc skierować się w którąś stronę; podążyć» Pójść do kina, na spacer. Pójść na przełaj, przed siebie. Pójść w stronę lasu. Pójść szybkimi krokami. Ogary poszły w las.… …   Słownik języka polskiego

  • przesłuchać — dk I, przesłuchaćam, przesłuchaćasz, przesłuchaćają, przesłuchaćaj, przesłuchaćał, przesłuchaćany przesłuchiwać ndk VIIIb, przesłuchaćsłuchuję, przesłuchaćsłuchujesz, przesłuchaćsłuchuj, przesłuchaćiwał, przesłuchaćiwany 1. «prowadząc śledztwo,… …   Słownik języka polskiego

  • rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… …   Słownik języka polskiego

  • sugestia — ż I, DCMs. sugestiatii; lm D. sugestiatii (sugestiatyj) 1. «oddziaływanie psychiczne, wywieranie wpływu na myśli, przekonania, zachowanie drugiej osoby lub całej grupy, często bez odwoływania się do racjonalnej argumentacji; poddawanie,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”