pościel

pościel
ż V, DCMs. \pościelli, blm
1. «poduszki, kołdra, materac itp., zwykle razem z bielizną pościelową»

Zmięta pościel na łóżku.

2. «to, czym się powleka poduszki, kołdrę, pierzyny itp.; prześcieradła, poszewki, podpinki; bielizna pościelowa»

Przybrudzona, świeża, czysta pościel.

Biała, kolorowa pościel.

Pościel śnieżnej białości.

Zmienić pościel.

3. «miejsce, na którym się śpi; łóżko, posłanie»

Zerwać się z pościeli.

Wylegiwać się w pościeli.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • pościel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co rozkłada się na miejscu do spania (kołdry, poduszki, prześcieradła itp.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komplet pościeli. Puchowa pościel. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bety — pościel …   Słownik gwary warszawskiej

  • puchy — pościel …   Słownik gwary warszawskiej

  • posłać — I dk IX, poślę, poślesz, poślij, posłaćsłał, posłaćsłany posyłać ndk I, posłaćam, posłaćasz, posłaćają, posłaćaj, posłaćał, posłaćany 1. «wyprawić kogoś dokądś, do kogoś w jakimś celu, z jakimś poleceniem; polecić komuś, żeby załatwił gdzieś… …   Słownik języka polskiego

  • wywietrzyć — dk VIb, wywietrzyćrzę, wywietrzyćrzysz, wywietrzyćwietrz, wywietrzyćrzył, wywietrzyćrzony «wystawić coś (np. pościel, ubranie) na przewiew; wpuścić dokądś świeże powietrze wypuszczając zużyte; przewietrzyć» Wywietrzyć pościel, ubranie. Wywietrzyć …   Słownik języka polskiego

  • pościelowy — przym. od pościel a) w zn. 1: Komplet pościelowy. b) w zn. 2: Tkaniny pościelowe. ∆ Bielizna pościelowa «prześcieradła, poszewki, podpinki; pościel» …   Słownik języka polskiego

  • powlec — dk XI, powlecwlokę (powlecwlekę), powlecwleczesz, powlecwlecz, powlecwlókł (powlecwlekł), powlecwlokła (powlecwlekła), powlecwlekli, powlecwleczony, powlecwlókłszy (powlecwlekłszy) powlekać ndk I, powlecam, powlecasz, powlecają, powlecaj,… …   Słownik języka polskiego

  • słać — I ndk XI, ślę, ślesz, ślij, słał, słany książk. «wyprawiać, kierować kogoś dokądś; przekazywać coś komuś w jakiś sposób; wysyłać, posyłać» Słać swaty do kogoś. Ślij czym prędzej gońca! Urzędy słały pismo za pismem. Napisał, że śle już pieniądze.… …   Słownik języka polskiego

  • świeży — świeżyższy 1. «od niedawna istniejący; dopiero co powstały; niedawno wykonany» Świeże siano na łące. Świeże ślady kół. Świeży grób. Świeże wydarzenie. Świeży wypadek. Świeży numer gazety. Spadł świeży śnieg …   Słownik języka polskiego

  • powlekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, powlekaćam, powlekaća, powlekaćają, powlekaćany {{/stl 8}}– powlec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, powlekaćwlokę || powlekaćwlekę, powlekaćwlecze, powlekaćwlókł || rzad. powlekaćwlekł, powlekaćwlekli,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”