powiać

powiać
dk Xb, \powiaćwieje, \powiaćwiej, \powiaćwiał - powiewać ndk I, \powiaćwa, \powiaćają, \powiaćaj, \powiaćał
1. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wionąć, zawiać, wiejąc przypłynąć»

Powiało chłodem, mrozem.

Od jeziora powiewa zimny wiatr.

Od bagna powiewa wilgocią.

◊ Powiał inny wiatr, powiał wiatr z innej strony «zmieniła się sytuacja, zmieniły się nastroje osób, od których coś zależy»
2. częściej ndk «łopotać na wietrze; o wietrze, powiewie itp.: poruszać, chwiać czymś»

Powiewa flaga, firanka, zasłona na wietrze.

Wiatr powiewa połami płaszcza.

3. powiewać

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • powiać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}powiewać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • powiać — Inny wiatr powiał; powiał wiatr z innej strony zob. wiatr 3 …   Słownik frazeologiczny

  • nawiać — dk Xb, nawiaćwieję, nawiaćwiejesz, nawiaćwiej, nawiaćwiał, nawiaćwiali a. nawiaćwieli, nawiaćwiany nawiewać ndk I, nawiaćam, nawiaćasz, nawiaćają, nawiaćaj, nawiaćał, nawiaćany 1. «o prądzie powietrza: nanieść, napędzić, nasypać czegoś; nadmuchać …   Słownik języka polskiego

  • pociągnąć — dk Va, pociągnąćnę, pociągnąćniesz, pociągnąćnij, pociągnąćnął, pociągnąćnęła, pociągnąćnęli, pociągnąćnąwszy, pociągnąćnięty pociągać ndk I, pociągnąćam, pociągnąćasz, pociągnąćają, pociągnąćaj, pociągnąćał, pociągnąćany 1. «ciągnąc zbliżyć do… …   Słownik języka polskiego

  • powiewać — ndk I, powiewaćam, powiewaćasz, powiewaćają, powiewaćaj, powiewaćał 1. forma ndk czas. powiać (p.) 2. «machać, potrząsać, poruszać czymś» Powiewać chusteczką, rękawiczką na pożegnanie. Powiewać gałązką, wachlarzem dla ochłody …   Słownik języka polskiego

  • wionąć — dk Vb, wionąćnie, wionąćną, wioń, wionąćnął, wionąćnęła, wionąćnąwszy książk. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wiejąc nadlecieć, powiać skądś, zawiać; także ndk o zapachu, cieple, parze itp.: być przywianym, przyniesionym, przywiewanym,… …   Słownik języka polskiego

  • zadąć — dk Xc, zadąćdmę, zadąćdmiesz, zadąćdmij, zadąćdął, zadąćdęła, zadąćdęli, zadąćdęty, zadąćdąwszy rzad. zadymać ndk I, zadąćam, zadąćasz, zadąćają, zadąćaj, zadąćał, zadąćany 1. «o wietrze: powiać silnie; dmuchnąć, zadmuchać» Wiatr zadął z północy …   Słownik języka polskiego

  • zawiać — dk Xb, zawiaćwieje, zawiaćwiał, zawiaćwiany zawiewać ndk I, zawiaćwa, zawiaćał 1. «o wietrze: powiać, zadąć, dmuchnąć» Wiatr zawiał mocno. Lekki wietrzyk zawiewał od strony rzeki. ◊ pot. Zawiało kogoś «ktoś się zaziębił, zabolały kogoś plecy,… …   Słownik języka polskiego

  • powiewać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, powiewaća, powiewaćają {{/stl 8}}– powiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, powiewaćwieje, powiewaćwiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o powietrzu: poruszać się; poruszając… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”