biżuteria

biżuteria
ż I, DCMs. \biżuteriarii, blm
«wyroby z metali szlachetnych i drogich kamieni służące jako ozdoba kobiecego stroju; klejnoty, kosztowności»

Sztuczna biżuteria.

Włożyć na siebie biżuterię.

Nosić biżuterię.

fr.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • biżuteria — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} drobne wyroby, przedmioty wykonywane zwykle z materiałów cennych, ozdobnych, drogich kamieni, służące jako ozdoba, element kobiecego stroju; klejnoty, kosztowności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nosić …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Glamourina — Born Natalia Grytsuk Occupation Fashion blogger and stylist Website …   Wikipedia

  • Вельбарская культура — Археологическая культура • Польша Вельбарская культура Железный век Датировка II V вв Носители Готы …   Википедия

  • Вельборская культура — Археологические культуры первой половины III в н. э.       Вельбарская культура,       Пшеворская культура,       Римская империя. Вельбарская культура археологическая культура …   Википедия

  • Glamourina — Имя при рождении: Наталья Грицук …   Википедия

  • biżuteryjny — przym. od biżuteria Złoto biżuteryjne …   Słownik języka polskiego

  • błyskotka — ż III, CMs. błyskotkatce; lm D. błyskotkatek «drobna, świecąca ozdoba; biżuteria, zwłaszcza sztuczna» Błyskotki choinkowe. Obwieszać się błyskotkami …   Słownik języka polskiego

  • cenny — cennynni, cennynniejszy 1. «mający dużą wartość materialną; drogi, kosztowny, wartościowy» Cenna biżuteria. Cenne futro. Schować cenniejsze rzeczy. 2. «mający duże znaczenie; ważny, szacowny; ceniony» Cenny zabytek. Tracić cenny czas. Rady,… …   Słownik języka polskiego

  • cudowny — cudownyni, cudownyniejszy 1. «odnoszący się do cudu (w zn. 1)» 2. «bardzo piękny, niezwykły, zachwycający, wspaniały; godny podziwu, nadzwyczajny» Cudowna architektura, biżuteria. Cudowna przemiana. Cudowna nauczycielka. ◊ Cudowne dziecko… …   Słownik języka polskiego

  • dopełnić — dk VIa, dopełnićnię, dopełnićnisz, dopełnićnij (dopełnićpełń), dopełnićnił, dopełnićniony dopełniać ndk I, dopełnićam, dopełnićasz, dopełnićają, dopełnićaj, dopełnićał, dopełnićany 1. «dodać, dolać, dołożyć, dosypać do pełna» Dopełnić zawartość… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”