pozostawić

dk VIa, \pozostawićwię, \pozostawićwisz, \pozostawićstaw, \pozostawićwił, \pozostawićwiony - pozostawiać ndk I, \pozostawićam, \pozostawićasz, \pozostawićają, \pozostawićaj, \pozostawićał, \pozostawićany

1. «nie zabrać czegoś lub kogoś ze sobą, nie ruszyć z miejsca; zostawić»

Ewakuowani pozostawili w domach cały swój majątek.

◊ Pozostawić za sobą kogoś, coś «wyprzedzić, minąć kogoś, coś»

2. «opuścić, porzucić kogoś, coś, odejść od kogoś, od czegoś; zostawić»

Pozostawiła go na chwilę samego.

Pozostawił żonę z dwojgiem dzieci.

Pozostawić kogoś, coś własnemu losowi, na łasce losu.

3. «umierając opuścić kogoś; zostawić coś w spadku, w spuściźnie»

Umarła, pozostawiając dwoje dzieci.

Pozostawił mieszkanie dzieciom w spadku.

Pozostawił po sobie nie dokończone dzieło.

4. «odejść, minąć sprawiwszy, że coś zaszło, zaistniało; spowodować, wywołać coś jako skutek; zostawić»

Choroba pozostawiła trwałe ślady w jej organizmie.

Film pozostawił niezapomniane wrażenia.

◊ Coś pozostawia wiele, sporo do życzenia «coś ma wiele braków, wymaga ulepszeń pod wieloma względami»

◊ Coś nie pozostawia wątpliwości «coś jest jasne, oczywiste»

5. «wstrzymać się od działania w stosunku do kogoś lub do czegoś; zostawić»

Pozostawić kogoś w spokoju.

Pozostawić nie sprzątnięte mieszkanie.

◊ Nie pozostawić kamienia na kamieniu «zniszczyć, zburzyć coś doszczętnie»

6. «zdać się w czymś na kogoś; oddać coś komuś pod opiekę; zostawić»

Pozostawić komuś decyzję w jakiejś sprawie.

Pozostawić coś czyjejś domyślności.

Wyjechali pozostawiwszy mieszkanie pod opieką sąsiadów.

7. «zachować, zarezerwować, odłożyć coś dla kogoś (dla czegoś); zostawić»

Oddawał pensję żonie, sobie pozostawiając niewielką sumkę.

8. → pozostawiać