prostować

ndk IV, \prostowaćtuję, \prostowaćtujesz, \prostowaćtuj, \prostowaćował, \prostowaćowany

1. «czynić prostym, równym coś krzywego, zgiętego, nierównego itp.; nadawać czemuś prosty kierunek; wyprostowywać, wyrównywać, wygładzać»

Prostować zgięty gwóźdź, pokrzywiony drut.

Prostować krzywą ścieżkę.

Prostować pognieciony papier.

∆ fiz. Prostować prąd elektryczny «przekształcać prąd zmienny na prąd płynący w jednym tylko kierunku, często stały»

◊ Prostować plecy, grzbiet, postać itp. «nadawać swym plecom, swej postaci pozycję pionową, wyprężać się ku górze»

◊ Prostować czyjeś ścieżki, błędne, kręte ścieżki, ścieżki Pańskie «nawoływać do dobrego, pouczać o tym co dobre, wypleniać skądś zło, naprawiać czyjeś błędy»

◊ pot. Prostować kości, gnaty «wyprężać całe ciało, rozprostowywać członki, przeciągać się, zażywać ruchu po dłuższym przebywaniu w jednej pozycji»

□ Kto drogi prostuje, ten w domu nie nocuje.

2. «doprowadzać, przywracać do należytego, właściwego stanu; usuwać błędy, naprawiać, poprawiać, korygować»

Prostować błąd, omyłkę.

Prostować mylne, fałszywe wieści.

prostować się «stawać się prostym, wracać do pozycji prostej; dźwigać się prosto w górę; wyprężać się»

Schylać się i prostować na zmianę.

Materiał prostujący się pod wpływem ciepła.