przebiec

przebiec
+ rzad. przebiegnąć dk Vc, \przebiecbiegnę, \przebiecbiegniesz, \przebiecbiegnij, \przebiecbiegł, \przebiecbiegła, \przebiecbiegli - przebiegać ndk I, \przebiecam, \przebiecasz, \przebiecają, \przebiecaj, \przebiecał
1. «biegnąc przenieść się z miejsca na miejsce; przebyć jakąś drogę biegiem, idąc szybko»

Przebiegł sto, dwieście metrów.

Przebiec przez jezdnię.

Przebiec na drugą stronę ulicy.

◊ Przebiec komuś drogę «biegnąc przeciąć komuś drogę, przebiec w poprzek drogę tuż przed kimś idącym nią»
2. «szybko przejechać, przenieść się, przesunąć się z miejsca na miejsce»

Pociąg z hukiem przebiegł przez stację.

◊ Coś przebiegło komuś przez myśl, myśl jakaś przebiegła komuś przez głowę «ktoś o czymś nagle, w danej chwili pomyślał»
◊ Dreszcz, mróz, żar itp. przebiegł kogoś, przebiegł komuś po ciele, po skórze «dreszcz, mróz, żar itp. przeniknął kogoś, wstrząsnął kimś»
◊ Przebiec coś myślą, wspomnieniem, pamięcią, w pamięci «prześledzić coś szybko w myślach, w pamięci»
◊ Przebiec jakieś pismo wzrokiem, oczami «szybko, pobieżnie coś przeczytać»
◊ Coś, np. wieść, wydarzenie przebiega kraj, miasto itp. «coś, np. wieść, wydarzenie staje się znane, rozgłaszane w kraju, w mieście»
◊ Coś przebiega z ust do ust «coś zostaje przekazane ustnie wielu osobom»
przen. «pojawić się na krótko, na moment; przemknąć»

Cień niechęci, smutku, grymas niezadowolenia przebiegł po czyjejś twarzy.

Ironiczny uśmiech przebiega po czyichś ustach.

3. częściej ndk «o liniach, szlakach, drogach: zostać przeprowadzonym, nakreślonym; ciągnąć się, rozciągać się»

Droga przebiegała lasem.

Granica przebiega niedaleko wsi.

4. «odbywać, dziać się»

Podróż przebiegła miło.

Jak przebiega operacja?

Roboty przebiegają zgodnie z harmonogramem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • przebiec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przebiegać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przebiec — Coś przebiega pod znakiem jakichś wydarzeń zob. znak 2 …   Słownik frazeologiczny

  • przebiegać – przebiec pamięcią [myślą, wspomnieniem] — {{/stl 13}}{{stl 33}} przypominać sobie po kolei, pokrótce, szybko prześledzić coś w myśli, w pamięci :{{/stl 33}}{{stl 10}}Przed snem przebiegła myślą wypadki minionego dnia. Jeszcze raz przebiegał myślą wszystkie operacje, usiłując odkryć błąd …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pamięć — 1. Bez pamięci «zapominając o wszystkim; nieprzytomnie»: On, pomimo całego życiowego doświadczenia, zakocha się w nastolatce bez pamięci. Pani 5/1993. Opierając się o ziemię jedną stopą, wirowali w kółko bez pamięci. T. Mirkowicz, Pielgrzymka. 2 …   Słownik frazeologiczny

  • przecwałować — dk IV, przecwałowaćłuję, przecwałowaćłujesz, przecwałowaćłuj, przecwałowaćował «przebiec, przejechać cwałem; przebiec, przejechać bardzo szybko, w pośpiechu» Jeźdźcy przecwałowali z wielkim łoskotem …   Słownik języka polskiego

  • przesadzić — dk VIa, przesadzićdzę, przesadzićdzisz, przesadzićsadź, przesadzićdził, przesadzićdzony przesadzać ndk I, przesadzićam, przesadzićasz, przesadzićają, przesadzićaj, przesadzićał, przesadzićany 1. «wyjąć, wykopać roślinę z ziemi i posadzić w innym… …   Słownik języka polskiego

  • lud — m IV, D. u, W. u (ludzie), Ms. ludzie 1. blm «pracujące warstwy społeczeństwa, przede wszystkim robotnicy i chłopi; dawniej głównie o ludności wiejskiej» Lud pracujący miast i wsi. Głos, wola ludu. Dziecko ludu. Pochodzić, wywodzić się z ludu. 2 …   Słownik języka polskiego

  • oblecieć — dk VIIa, obleciećcę, obleciećcisz, obleciećleć, obleciećciał, obleciećcieli oblatywać ndk VIIIa, obleciećtuję, obleciećtujesz, obleciećtuj, obleciećywał, obleciećywany 1. «przelecieć wokół czegoś, lecąc okrążyć coś» Bociany oblatywały pole. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

  • okrążenie — n I 1. rzecz. od okrążyć. 2. lm D. okrążenieeń «droga, trasa, tor biegnące dookoła czegoś» Przebiec kilka okrążeń. 3. wojsk. «sytuacja żołnierzy, których okrążono; miejsce okrążone przez nieprzyjaciela» Znaleźć się w okrążeniu. Wyjść, wydostać… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”