przeciągły

przeciągły
«trwający dłuższą chwilę, ciągnący się przez pewien okres; przedłużający się, przewlekły»

Przeciągły okrzyk.

Przeciągłe śpiewy.

Przeciągłe spojrzenia.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • przeciągły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} trwający pewien czas, ciągnący się dłużej, niż było przewidziane; przedłużający się, przewlekły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciągły gwizd, warkot. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wycie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wycie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wyć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ryk — m III, D. u, N. rykkiem; lm M. i 1. «donośny, przeciągły głos wydawany przez niektóre zwierzęta dzikie, np. jelenia, lwa, niedźwiedzia i przez bydło domowe» W puszczy rozległ się ryk jelenia. 2. «ostry, donośny, przeciągły głos, dźwięk, odgłos… …   Słownik języka polskiego

  • wycie — n I 1. rzecz. od wyć. 2. lm D. wyć «przeciągły, zawodzący głos wydawany przez niektóre zwierzęta» Wycie wilków, kujotów, szakali. 3. lm D. wyć pot. «głośny, przeraźliwy krzyk, płacz, nieartykułowane dźwięki wydawane przez ludzi; ironicznie o… …   Słownik języka polskiego

  • wyć — ndk Xa, wyję, wyjesz, wyj, wył 1. «o niektórych zwierzętach: wydawać głos przeciągły, jednostajny, zawodzący» Wilk wył przeraźliwie. Hieny wyły z głodu. 2. «o ludziach: głośno, przeraźliwie krzyczeć, wrzeszczeć; płakać głośno, żałośnie» Wyć z… …   Słownik języka polskiego

  • zawyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIc, zawyćwyję, zawyćwyje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o niektórych zwierzętach: wydać przeciągły, długi, jękliwy dźwięk, odezwać się wyciem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psy zawyły. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • buczeć — ndk VIIb, buczećczę, buczećczysz, buczećbucz, buczećczał, buczećczeli 1. «wydawać niski, przeciągły dźwięk» Syrena fabryczna buczy. Buczą sygnały statków. Słychać buczącego trzmiela. 2. pot. «głośno płakać; beczeć» Przestań buczeć. Czego buczysz? …   Słownik języka polskiego

  • bzyczeć — ndk VIIb, bzyczećczy, bzyczećczał «wydawać przeciągły bzyk» W ogrodzie bzyczały trzmiele …   Słownik języka polskiego

  • duda — ż IV, CMs. dudzie 1. lm D. dud zwykle w lm «starodawny ludowy instrument muzyczny dęty, składający się z mieszka skórzanego, zawierającego zapas powietrza, i z dwóch piszczałek, z których jedna, tzw. przebierka, służy do wygrywania melodii, druga …   Słownik języka polskiego

  • gajda — ż IV, CMs. gajdzie; lm D. gajd zwykle w lm «ludowy instrument muzyczny dęty, składający się ze skórzanego worka, który jest zbiornikiem powietrza, i z dwóch lub trzech piszczałek, z których jedna służy do wygrywania melodii, druga i niekiedy… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”