przeciwieństwo

przeciwieństwo
n III, Ms. \przeciwieństwowie; lm D. \przeciwieństwoeństw
1. «sprzeczność, niezgodność zachodząca między rzeczami, zjawiskami itp.; rzecz, osoba, zjawisko różniące się całkowicie od innego porównywanego zjawiska, rzeczy, osoby itp.; kontrast»

Przeciwieństwa klasowe.

Walka przeciwieństw.

Przeciwieństwem zastoju jest postęp.

Była zupełnym przeciwieństwem swojej siostry.

◊ W przeciwieństwie do kogoś, do czegoś «w odróżnieniu od kogoś, od czegoś»
2. «niepowodzenie, niepomyślne zdarzenie, trudność, przeszkoda»

Przeciwieństwa losu.

Nie bać się przeciwieństw.

Zwalczać przeciwieństwa.

3. filoz. «sąd przeciwny danej tezie; antyteza»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • przeciwieństwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. przeciwieństwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaprzeczenie czegoś, kontrast; coś, co ma całkowicie odwrotne cechy, właściwości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwieństwo postaw,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • glina — 1. Ktoś zrobiony, ulepiony z innej, lepszej gliny «o kimś wyróżniającym się czymś, cieszącym się specjalnymi względami»: Była całkowicie obca, jakby ulepiono ją z innej gliny, i ta jej obcość pociągała go do obłędu. O. Tokarczuk, Dom. To… …   Słownik frazeologiczny

  • ale — 1. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne treści, łączący zdania współrzędne lub równorzędne części zdania (z przeczeniem lub bez przeczenia); lecz» Słońce świeci, ale wieje zimny wiatr. Biednie, ale czysto. Położył się… …   Słownik języka polskiego

  • aliści — 1. przestarz. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne ujęcie treści; ale» Myślał, że nie starczy mu sił, aliści wykonał swoje zadanie. 2. przestarz. «partykuła wzmacniająca, wyrażająca zwykle odmienność, nagłą zmianę sytuacji; a …   Słownik języka polskiego

  • altruizm — m IV, D. u, Ms. altruizmzmie, blm «bezinteresowne kierowanie się w swym postępowaniu dobrem innych, gotowość do poświęceń; przeciwieństwo egoizmu» Kierować się altruizmem. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • antagonizm — m IV, D. u, Ms. antagonizmzmie; lm M. y 1. «przeciwieństwo, przeciwdziałanie, wzajemna niechęć, wrogość, wzajemne zwalczanie się» Antagonizmy dzielnicowe. Antagonizm powstaje, zachodzi między kimś, czymś. ∆ Antagonizm klasowy «wg Marksa:… …   Słownik języka polskiego

  • anty- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «oznaczający: przeciwieństwo, przeciwstawienie, przeciwdziałanie czemuś, zwalczanie kogoś, czegoś, np. antyalkoholowy, antyfaszysta, antymilitaryzm, antypasat, antytoksyna» b) «oznaczający przeciwległe… …   Słownik języka polskiego

  • antyteza — ż IV, CMs. antytezazie; lm D. antytezaez 1. «twierdzenie przeciwstawne w stosunku do innego (do tezy); niekiedy ogólniej: przeciwstawienie, przeciwieństwo, kontrast» 2. filoz. «w dialektyce Hegla: drugie stadium trójstopniowego rozwoju… …   Słownik języka polskiego

  • atoli — przestarz. dziś książk. lub żart. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne ujęcie treści łączonych zdań lub ich równorzędnych części; jednak, mimo to, ale, wszakże» Wszyscy byli spragnieni, wody atoli nie było. Choć byliśmy… …   Słownik języka polskiego

  • atonalność — ż V, DCMs. atonalnośćści, blm muz. «zasada konstrukcji dźwiękowej, polegająca na braku zależności pomiędzy poszczególnymi dźwiękami i akordami od określonego centrum tonalnego, np. toniki; przeciwieństwo tonalności» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”