przepalić

dk VIa, \przepalićlę, \przepalićlisz, \przepalićal, \przepalićlił, \przepalićlony - przepalać ndk I, \przepalićam, \przepalićasz, \przepalićają, \przepalićaj, \przepalićał, \przepalićany

1. częściej dk «zniszczyć coś płomieniem, ogniem, uszkodzić przez nadmierne ogrzewanie, przez poddawanie czegoś zbyt wysokiej temperaturze»

Płomienie przepaliły dach, belki stropu.

Przepalić materiał żelazkiem.

Przepalona spalinami rura wydechowa w samochodzie.

Przepalone kafle w piecu.

Słońce przepaliło firanki, zasłony.

Przepalona od słońca ziemia.

2. «trochę, niewiele napalić w piecu; napalić od czasu do czasu»

Przepalał w piecu co drugi dzień.

Przepalił drzewem w kuchennym piecu.

przepalić się - przepalać się «ulec uszkodzeniu wskutek przegrzania się, wskutek poddawania czegoś zbyt wysokiej temperaturze; ulec spaleniu, spłonięciu»

Przepaliło się żelazko.

Przepaliła się cegła szamotowa.

Lampa radiowa, żarówka się przepaliła.