przeprosić

przeprosić
dk VIa, \przeprosićproszę, \przeprosićsisz, \przeprosićproś, \przeprosićsił, \przeprosićproszony - przepraszać ndk I, \przeprosićam, \przeprosićasz, \przeprosićają, \przeprosićaj, \przeprosićał, \przeprosićany
«poprosić o darowanie winy, o przebaczenie, zwykle tłumacząc się, usprawiedliwiając»

Przeprosić matkę, ojca.

Przeprosić za kłopot, za fatygę, za wyrządzone przykrości.

Obraziłeś ją, to teraz przeproś.

∆ Przepraszam! «rodzaj grzecznościowej formuły zwracania się do osób, które o coś pytamy, które się potrąciło, którym się w czymś przeszkodziło, które prosimy o usunięcie się z drogi itp.; czasem złagodzona forma negacji, protestu itp.»

Przepraszam, która godzina?

Przepraszam, czy pan wysiada?

Przepraszam, tego nie powiedziałam!

◊ Przepraszające spojrzenie, przepraszający wyraz twarzy «spojrzenie, wyraz twarzy, w których wyraża się nieme przeproszenie, chęć przeproszenia kogoś za coś»
przeprosić się - przepraszać się
1. «wybaczyć sobie wzajemnie winy, pogodzić się, pojednać się; przeprosić nawzajem jeden drugiego»

Przeprosić się z kolegą.

Przeprośmy się.

Pokłócili się, ale się szybko przeprosili.

◊ pot. żart. Przeprosić się z czymś, np. z płaszczem, kapeluszem, z parasolką «zacząć nosić z powrotem nie noszony już płaszcz, kapelusz, nie używaną parasolkę itp.»
2. tylko dk «przestać się gniewać, dać się przeprosić; udobruchać się»

Rozgniewał się, ale się przeprosi i przyjdzie do nas.

Obraził się na dobre - nie chce się przeprosić.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • przeprosić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przepraszać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przeprosić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}przepraszać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przeprosić się II {{/stl 13}}{{stl 33}} przestać być zagniewanym, zapomnieć urazy, przyjąć przeprosiny; udobruchać się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przepraszać się – przeprosić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} godzić się ze sobą, jednać się, wybaczać sobie wzajemnie urazy i winy; przepraszać wzajemnie jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po kłótni długo się przepraszali. Przeprosić się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przepraszać — → przeprosić …   Słownik języka polskiego

  • przeproszenie — n I 1. rzecz. od przeprosić. 2. lm D. przeproszenieeń «wyrazy przepraszające; prośba o przebaczenie, o darowanie winy, przewinienia, uchybienia» Nastąpiło przeproszenie i znów zapanowała zgoda. Nie słuchał żadnych przeproszeń. ∆ pot. Z… …   Słownik języka polskiego

  • przepraszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przepraszaćam, przepraszaća, przepraszaćają, przepraszaćany {{/stl 8}}– przeprosić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przepraszaćproszę, przepraszaćprosi, przepraszaćproś, przepraszaćproszony {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • najście — n I rzecz. od najść Przeprosić za najście …   Słownik języka polskiego

  • niepoznanie — n I, blm «fakt, że ktoś nie poznał kogoś lub nie został poznany» Przeprosić kogoś za niepoznanie. do niepoznania «w sposób uniemożliwiający lub bardzo utrudniający poznanie, nie do poznania» Zestarzeć się, zmienić się do niepoznania …   Słownik języka polskiego

  • pojednać — dk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany pojednywać ndk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany a. VIIIa, pojednaćnuję, pojednaćnujesz, pojednaćnuj, pojednaćywał,… …   Słownik języka polskiego

  • przebłagać — dk I, przebłagaćam, przebłagaćasz, przebłagaćają, przebłagaćaj, przebłagaćany przebłagiwać ndk VIIIb, przebłagaćguję, przebłagaćgujesz, przebłagaćguj, przebłagaćiwał, przebłagaćiwany «błaganiem wyjednać przebaczenie; przejednać, przeprosić»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”