przymiotnikowy

przymiotnikowy
«mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika»

Końcówki przymiotnikowe, np. -ski, -cki.

∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca formy liczby i przypadków - w liczbie pojedynczej formy rodzajów, w liczbie mnogiej formę męskoosobową i formę rzeczową»
∆ Imiesłów przymiotnikowy «imiesłów odmieniający się według deklinacji przymiotnikowej, tworzony przez dodanie przyrostka -ący do tematu czasu teraźniejszego czasowników niedokonanych (imiesłów czynny, np. robiący), lub przyrostka \przymiotnikowyny, rozszerzanego przez samogłoskę -a- lub -o- i przyrostka -ty - do tematów czasu przeszłego czasowników niedokonanych i dokonanych (imiesłów bierny, np. lubiany, kochany, zrobiony, zbity)»
∆ Orzecznik przymiotnikowy «orzecznik wyrażony przez przymiotnik lub inną część mowy występującą w jego funkcji, np. przez imiesłów, liczebnik lub zaimek»
∆ Przydawka przymiotnikowa «przydawka wyrażona przez przymiotnik lub inną część mowy występującą w jego funkcji (przez imiesłów przymiotnikowy, zaimek przymiotnikowy lub liczebnik), np. niezwykły talent, przesycony słońcem dzień, mój ojciec»
∆ Zaimek przymiotnikowy «zaimek występujący w funkcji przymiotnika, wskazujący na pojęcia przymiotne, np. który, taki, czyj, każdy»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • przymiotnikowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} będący przymiotnikiem, właściwy przymiotnikowi lub utworzony od przymiotnika : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przymiotnikowa funkcja. Przymiotnikowa odmiana rzeczownika. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przydawka — ż III, CMs. przydawkawce; lm D. przydawkawek jęz. «wyraz lub człon zdania określający rzeczownik» ∆ Przydawka okolicznikowa «przydawka odnosząca się jednocześnie do podmiotu i orzeczenia, np. Wracałem do domu przygnębiony» ∆ Przydawka przyimkowa… …   Słownik języka polskiego

  • przymiotny — rzad. → przymiotnikowy (tylko w terminach) ∆ jęz. Orzecznik przymiotny «orzecznik przymiotnikowy» ∆ Przydawka przymiotna «przydawka przymiotnikowa» …   Słownik języka polskiego

  • animowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. animować (p.) animowany w użyciu przym. ∆ Film animowany «film rysunkowy, kukiełkowy, wycinankowy itp. o specjalnej technice zdjęć polegającej na wielokrotnym filmowaniu scen i obiektów w coraz to innej fazie… …   Słownik języka polskiego

  • ankietowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. ankietować (p.) ankietowany ankietowanyni w użyciu rzecz. «ten, do kogo jest skierowana ankieta» Odpowiedzi ankietowanych …   Słownik języka polskiego

  • aresztowany — aresztowanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. aresztować (p.) aresztowany w użyciu rzecz. «człowiek aresztowany» Doprowadzić aresztowanego do komisariatu. Pomieszczenie dla aresztowanych …   Słownik języka polskiego

  • artykułowany — 1. imiesł. przymiotnikowy bierny czas. artykułować (p.) 2. «o mowie, głosie: składający się z poszczególnych dźwięków; zrozumiały, jasny, wyraźny» …   Słownik języka polskiego

  • bierny — biernyni, biernyniejszy 1. «nie wykazujący inicjatywy, obojętny, nie zaangażowany» Mieć bierną naturę. Zajmować bierną postawę wobec życia. Być biernym narzędziem w czyichś rękach. ∆ Bierny opór «opór polegający na odmowie działania, współpracy,… …   Słownik języka polskiego

  • bity — 1. imiesł. przymiotnikowy bierny czas. bić (p.) ∆ Droga bita «droga o utwardzonej nawierzchni; szosa» 2. pot. «cały, pełny» Czekać bity kwadrans. List na bite cztery strony. Do miasta bity kilometr …   Słownik języka polskiego

  • błogosławiony — błogosławionywieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. błogosławić (p.) błogosławiony w użyciu przym. «nieoceniony, pomyślny, chwalebny, zbawienny» Błogosławiony czas. Błogosławiona cisza, myśl. ∆ Błogosławionej pamięci «w religii mojżeszowej: o… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”