przytępić

dk VIa, \przytępićpię, \przytępićpisz, \przytępićtęp, \przytępićpił, \przytępićpiony - przytępiać ndk I, \przytępićam, \przytępićasz, \przytępićają, \przytępićaj, \przytępićał, \przytępićany

«pozbawić ostrości; trochę, częściowo stępić»

Przytępić nóż, kosę.

Nożyczki mocno przytępione.

przen. «pozbawić bystrości, przenikliwości, wrażliwości; osłabić»

Przytępiony słuch, wzrok, umysł.

Przytępiona czujność, wrażliwość.

Czas przytępił bolesne wspomnienia.

przytępić się - przytępiać się «zostać przytępionym; stępić się nieco, częściowo»

Siekiera przytępiła się na twardym drewnie.

przen. «stracić bystrość, przenikliwość, wrażliwość; ulec osłabieniu»

Słuch mu się przytępił.