psychiczny

psychiczny
«odnoszący się do psychiki, związany z procesami zachodzącymi w psychice; duchowy, wewnętrzny»

Depresja psychiczna.

Proces, rozwój psychiczny.

Napięcie psychiczne.

Rozstrój, uraz psychiczny.

Zahamowanie psychiczne.

Dobry, zły stan psychiczny.

∆ Choroby psychiczne «choroby, do których zaliczamy: psychozy, nerwice, psychopatie, niedorozwój umysłowy, alkoholizm, narkomanie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • psychiczny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący psychiki; związany z funkcjami mózgu (intelektualnymi, uczuciowymi, woli); umysłowy, duchowy, wewnętrzny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Równowaga psychiczna. Stan psychiczny. Problemy, choroby… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • psychiczny — Szalony, głupi, lub bezmyślny Eng. Insane, stupid, or thoughtless …   Słownik Polskiego slangu

  • przeżycie — n I 1. rzecz. od przeżyć. 2. lm D. przeżycieyć «stan psychiczny powstający wskutek różnego rodzaju silnych bodźców zewnętrznych lub wewnętrznych; silne wrażenie pozostawiające ślady w psychice człowieka; wstrząs psychiczny, doznanie, odczucie»… …   Słownik języka polskiego

  • akt — m IV, D. u, Ms. akcie; lm M. y 1. «czyn, działanie, wykonanie, spełnienie czegoś jako objaw zewnętrzny, fizyczny lub jako proces psychiczny» Akt agresji. Akty dywersji. Akt poznania. Akt rozpaczy, woli. 2. «czynność urzędowa, oficjalna,… …   Słownik języka polskiego

  • cenzura — ż IV, CMs. cenzuraurze 1. blm «oficjalna kontrola publikacji, widowisk teatralnych, filmów, audycji radiowych itp., dokonywana przez specjalny urząd (przeważnie państwowy), oceniająca je pod względem politycznym, obyczajowym, moralnym; także:… …   Słownik języka polskiego

  • defektywny — defektywnyni «mający defekty, usterki, uszkodzenia; (częściej w odniesieniu do człowieka) ułomny, upośledzony» Defektywne dzieci. Chłopcy defektywni. Postawa defektywna. Rozwój (fizyczny, psychiczny) defektywny. Wyrób defektywny …   Słownik języka polskiego

  • dołek — m III, D. dołekłka, N. dołekłkiem; lm M. dołekłki 1. «nieduży dół wykopany w ziemi, zagłębienie w nawierzchni» Wykopać dołek. ∆ Piłka do dołka «rodzaj gry w piłkę» ∆ sport. Dołek startowy «zagłębienie w ziemi, w którym zawodnik umieszczał stopy… …   Słownik języka polskiego

  • dorosły — dorosłyrośli, dorosłyroślejszy 1. «taki, który osiągnął odpowiedni wiek, odpowiedni rozwój fizyczny i psychiczny; dojrzały, pełnoletni» Dorosła kobieta. Dorośli mężczyźni. Dorosłe bażanty, kuropatwy. 2. «właściwy dorosłemu, dojrzałemu człowiekowi …   Słownik języka polskiego

  • ekspresywny — «wyrażający, wykazujący ekspresję, odznaczający się siłą wyrazu; sugestywny, wyrazisty, ekspresyjny» Ekspresywny styl. Funkcja ekspresywna języka. ∆ jęz. Znak ekspresywny «element systemu językowego (np. wykrzyknik, partykuła), pełniący funkcję… …   Słownik języka polskiego

  • fluid — m IV, D. u, Ms. fluididzie; lm M. y 1. «według wyobrażeń spirytystów: prąd psychiczny wydzielający się z ludzkiego ciała» 2. «nastrój, atmosfera emanująca z jakiejś osoby, środowiska, rzeczy; aura» Zmysłowy fluid. Nieuchwytne fluidy. 3. «ciągła… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”