puszka

ż III, CMs. \puszkaszce; lm D. \puszkaszek

1. «opakowanie jednostkowe, najczęściej blaszane, nie przystosowane do wielokrotnego otwierania, zwykle w kształcie walca lub prostopadłościanu, umożliwiające trwałe i hermetyczne zamknięcie zawartości; takie opakowanie wraz z zawartością; rzadziej: pudełko różnej wielkości i kształtu, wykonane z blachy, masy, drewna itp., zwykle z przykrywką, służące do przechowywania różnego rodzaju produktów i przedmiotów»

Puszki do konserw.

Puszka od czegoś a. po czymś.

Puszka groszku, kawy, marmolady, ogórków, szprotek.

Puszka z farbą, z herbatą.

Puszka po ogórkach, po szynce.

Otworzyć puszkę z ananasami.

∆ techn. Puszka kablowa «osłona zewnętrzna głowicy kablowej telekomunikacyjnej, umocowanej na ścianie budynku»

∆ Puszka Pandory «w mitologii greckiej: puszka, zawierająca wszystkie nieszczęścia ludzkie, dana przez Zeusa Pandorze, która otworzywszy ją przez ciekawość, wypuściła nieszczęścia na świat»

przen. «źródło nieszczęść, zła, kłopotów; wszelkie nieszczęścia»

2. «duża skarbonka, zwykle blaszana, używana do kwesty, przy zbiórkach ulicznych itp.»

Potrząsał puszką przed przechodniami.

3. środ. «areszt, więzienie, paka»

Zamknąć kogoś w puszce.

4. bot. «typ owocu u niektórych roślin (np. u maku i większości gatunków z rodziny goździkowatych); ma postać torebki, zawierającej nasiona, otwierającej się w części szczytowej»

5. rel. «złoty lub pozłacany kielich z przykrywką, służący do przechowywania komunikantów»

‹czes. z niem.›