Recytować wiersze, prozę.
Recytować śpiewnie, z uczuciem, po aktorsku.
Recytować lekcje.
Słownik języka polskiego . 2013.
recytować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, recytowaćtuję, recytowaćtuje, recytowaćany {{/stl 8}}– wyrecytować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} publicznie wygłaszać z pamięci utwory poetyckie;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pamięć — ż V, DCMs. pamięćęci, blm 1. «zdolność, predyspozycja umysłu do przyswajania, utrwalania i przypominania doznanych wrażeń, przeżyć, wiadomości» Chłonna, gruntowna pamięć. Pamięć słuchowa, wzrokowa, muzyczna. Stracić pamięć. Odtworzyć coś z… … Słownik języka polskiego
deklamować — ndk IV, deklamowaćmuję, deklamowaćmujesz, deklamowaćmuj, deklamowaćował, deklamowaćowany 1. «wygłaszać w sposób artystyczny utwór literacki; recytować» Deklamować z uczuciem, z werwą swoje utwory. Deklamować po aktorsku. 2. «mówić w sposób… … Słownik języka polskiego
ekspresja — ż I, DCMs. ekspresjasji, blm 1. «wyrażanie czegoś, zwłaszcza przeżyć wewnętrznych i uczuć» Formy, środki ekspresji. 2. «zdolność sugestywnego wyrażania uczuć i przeżyć w sztuce; siła wyrazu, wyrazistość» Ekspresja plastyczna. Ekspresja muzyków.… … Słownik języka polskiego
ekstatycznie — ekstatycznieej przysłów. od ekstatyczny Śpiewać ekstatycznie. Recytować ekstatyczniej … Słownik języka polskiego
monolog — m III, D. u, N. monologgiem; lm M. i «dłuższa wypowiedź jednej osoby; w utworze dramatycznym: wypowiedź bohatera w formie rozmowy z samym sobą, adresowanej jednak do widza, czytelnika» Humorystyczny, liryczny, estradowy monolog. Monolog… … Słownik języka polskiego
monotonnie — monotonnieej przysłów. od monotonny Silnik szumiał monotonnie. Mówić monotonnie. Monotonnie recytować wiersz … Słownik języka polskiego
nieumiejętnie — przysłów. od nieumiejętny Nieumiejętnie operować jakimś zasobem słów. Nieumiejętnie recytować, śpiewać … Słownik języka polskiego
skandować — ndk IV, skandowaćduję, skandowaćdujesz, skandowaćduj, skandowaćował, skandowaćowany «recytować wiersz ze szczególnym uwzględnieniem jego rytmu; mówić, wymawiać powoli, rytmicznie, dobitnie, oddzielając sylabę od sylaby» Skandować wiersze… … Słownik języka polskiego
tekst — m IV, D. u, Ms. tekstkście; lm M. y «ogół słów tworzących pewną całość, utrwalonych graficznie (np. jako maszynopis, druk) lub jakąkolwiek inną techniką; słowa do utworu muzycznego» Drukowany, czytany, pisany tekst. Tekst literacki. Tekst autora … Słownik języka polskiego
