rozbisurmanić

dk VIa, \rozbisurmanićnię, \rozbisurmanićnisz, \rozbisurmanićań, \rozbisurmanićnił, \rozbisurmanićniony - rozbisurmaniać ndk I, \rozbisurmanićam, \rozbisurmanićasz, \rozbisurmanićają, \rozbisurmanićaj, \rozbisurmanićał, \rozbisurmanićany,

pot. «pozwolić komuś na zbytnią swobodę, swawolę, figle; dopuścić do łobuzowania; rozpuścić kogoś»

Rozbisurmanić dzieci.

Rozbisurmaniony chłopak.

rozbisurmanić się - rozbisurmaniać się «rozzuchwalić się, rozbrykać się, rozpuścić się»

Bez opieki rodziców dzieci się rozbisurmaniły.