Rozkazujący głos, ton.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozkazujący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażający rozkaz; kategoryczny, ostry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozkazujący ton. Rozkazującym gestem wyprosił ich za drzwi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imperatiwus — m IV, D. imperatiwuswu, Ms. imperatiwuswie; lm M. imperatiwuswy jęz. «tryb rozkazujący czasownika; pot. czasownik w trybie rozkazującym» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
imperatywny — «nie znoszący sprzeciwu, rozkazujący, nakazujący, stanowiący; będący nieodpartą koniecznością» Imperatywne działanie. Imperatywne przepisy … Słownik języka polskiego
rozkazująco — przysłów. od rozkazujący Krzyknąć, mówić rozkazująco … Słownik języka polskiego
rozkaźnik — m III, D. a, N. rozkaźnikkiem; lm M. i jęz. «tryb rozkazujący» … Słownik języka polskiego
tryb — m IV, D. u, Ms. trybbie; lm M. y 1. «ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw; metoda postępowania, sposób, system» Tryb postępowania, załatwiania czegoś. Sprawa została załatwiona w trybie przyśpieszonym. Wszystko idzie, toczy… … Słownik języka polskiego
władczy — «cechujący władcę; nakazujący posłuszeństwo, nie znoszący sprzeciwu, rozkazujący» Władcza natura. Władczy głos, ton, gest. Władcze spojrzenie. Władcze instynkty … Słownik języka polskiego
imperatywny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nakazujący coś bezwzględnie, zmuszający kogoś do określonego działania; rozkazujący, nakazujący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Imperatywne posunięcie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozkaźnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} w gramatyce: tryb rozkazujący czasownika; także: forma czasownika w takim trybie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Formy rozkaźnika. Wypisać rozkaźniki z tekstu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
