rozkorzenić się

rozkorzenić się
dk VIa, \rozkorzenić sięni się, \rozkorzenić sięnił się - rozkorzeniać się ndk I, \rozkorzenić sięnia się, \rozkorzenić sięają się, \rozkorzenić sięał się
«szeroko zapuścić korzenie, rozkrzewić się»

Rozkorzeniły się bluszcze.

przen. «wejść w zwyczaj, przyjąć się, utrwalić; zakorzenić się»

Nowy obyczaj silnie się rozkorzenił.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • rozkrzewić — dk VIa, rozkrzewićwię, rozkrzewićwisz, rozkrzewićkrzew, rozkrzewićwił, rozkrzewićwiony rozkrzewiać ndk I, rozkrzewićam, rozkrzewićasz, rozkrzewićają, rozkrzewićaj, rozkrzewićał, rozkrzewićany 1. «upowszechnić coś, uczynić bardziej znanym,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”