- rozkorzenić się
- dk VIa, \rozkorzenić sięni się, \rozkorzenić sięnił się - rozkorzeniać się ndk I, \rozkorzenić sięnia się, \rozkorzenić sięają się, \rozkorzenić sięał się«szeroko zapuścić korzenie, rozkrzewić się»
Rozkorzeniły się bluszcze.
przen. «wejść w zwyczaj, przyjąć się, utrwalić; zakorzenić się»Nowy obyczaj silnie się rozkorzenił.
Słownik języka polskiego . 2013.
См. также в других словарях:
rozkrzewić — dk VIa, rozkrzewićwię, rozkrzewićwisz, rozkrzewićkrzew, rozkrzewićwił, rozkrzewićwiony rozkrzewiać ndk I, rozkrzewićam, rozkrzewićasz, rozkrzewićają, rozkrzewićaj, rozkrzewićał, rozkrzewićany 1. «upowszechnić coś, uczynić bardziej znanym,… … Słownik języka polskiego
